نقش پروتکل SSL یا Secure Socket Layer در امنیت ارتباطات شبکه

نقش پروتکل SSL یا Secure Socket Layer در امنیت ارتباطات شبکه

نقش پروتکل SSL یا Secure Socket Layer در امنیت ارتباطات شبکه

SSL یا Secure Socket Layer راه حلی جهت برقراری ارتباطات ایمن میان یک سرویس‌دهنده و یک سرویس‌گیرنده است که توسط شرکت Netscape ارائه شده است. درواقع SSL پروتکلی است که پایین‌تر از لایه کاربرد (لایه ۴ از مدل TCP/IP) و بالاتر از لایه انتقال (لایه سوم از مدل TCP/IP) قرار می‌گیرد.

پروتکل SSL بهره‌گیری از موارد امنیتی تعبیه شده آن برای امن کردن پروتکل‌های غیر امن لایه کاربردی نظیر HTTP، LDAP، IMAP و غیره است. الگوریتم‌های رمزنگاری بر اساس پروتکل SSL بر روی داده‌های خام (plain text) که قرار است از یک کانال ارتباطی غیر امن مثل اینترنت عبور کنند، اعمال می‌شود و محرمانه ماندن داده‌ها را در طول کانال انتقال تضمین می‌کند. به‌بیان‌دیگر شرکتی که صلاحیت صدور و اعطای گواهی‌های دیجیتال SSL را دارد برای هرکدام از دو طرفی که قرار است ارتباطات میان شبکه‌ای امن داشته باشند، گواهی‌های مخصوص سرویس‌دهنده و سرویس‌گیرنده را صادر می‌کند و با مکانیسم‌های احراز هویت خاص خود، هویت هرکدام از طرفین را برای طرف مقابل تأیید می‌کند. البته غیر از این کار می‌بایست تضمین کند که اگر اطلاعات حین انتقال مورد سرقت قرار گرفت، برای رباینده قابل‌درک و استفاده نباشد که این کار را با کمک الگوریتم‌های رمزنگاری و کلیدهای رمزنگاری نامتقارن و متقارن انجام می‌دهد.

ملزومات یک ارتباط مبتنی بر پروتکل امنیتی SSL

برای داشتن ارتباطات امن مبتنی بر SSL عموماً به دو نوع گواهی دیجیتال SSL نیاز است. گواهی اول برای سرویس‌دهنده و گواهی دیگر برای سرویس‌گیرنده است. همچنین به یک مرکز صدور و اعطای گواهینامه دیجیتال یا CA نیاز است. وظیفه CA این است که هویت طرفین ارتباط، نشانی‌ها، حساب‌های بانکی و تاریخ انقضای گواهینامه را بداند و بر اساس آن‌ها هویت‌ها را تعیین نماید.

مکانیسم‌های تشکیل‌دهنده SSL

۱– تأیید هویت سرویس‌دهنده

با استفاده از این ویژگی در SSL، یک کاربر از صحت هویت یک سرویس‌دهنده مطمئن می‌شود. نرم‌افزارهای مبتنی بر SSL سمت سرویس‌گیرنده، مثلاً یک مرورگر وب نظیر Internet Explorer می‌تواند از تکنیک‌های استاندارد رمزنگاری مبتنی بر کلید عمومی و مقایسه با کلیدهای عمومی یک سرویس‌دهنده، (مثلاً یک برنامه سرویس‌دهنده وب نظیر IIS) و از هویت آنها مطلع شود و پس از اطمینان کامل، کاربر می‌تواند نسبت به وارد نمودن اطلاعات خود مانند شماره کارت‌های اعتباری و یا گذرواژه‌ها اقدام نماید.

۲- تأیید هویت سرویس‌گیرنده

برعکس حالت قبلی در اینجا سرویس‌دهنده است که می‌بایست از صحت هویت سرویس‌گیرنده اطمینان یابد. طی این مکانیسم، نرم‌افزار مبتنی بر SSL سمت سرویس‌دهنده پس از مقایسه نام سرویس‌گیرنده با نام‌های مجاز موجود در لیست سرویس‌گیرنده‌های مجاز که در داخل سرویس‌دهنده تعریف می‌شود، اجازه استفاده از سرویس‌های مجاز را به او می‌دهد.

۳- ارتباطات رمز شده

کلیه اطلاعات مبادله شده میان سرویس‌دهنده و گیرنده می‌بایست توسط نرم‌افزارهای موجود در سمت سرویس‌دهنده و سرویس‌گیرنده رمزنگاری (Encrypt) شده و در طرف مقابل رمزگشایی (Decrypt) شوند تا حداکثر محرمانگی (Confidentiality) در این‌گونه سیستم‌ها لحاظ شود.

اجزای پروتکل SSL

پروتکل SSL دارای دو زیرپروتکل تحت عناوین زیر است:

۱- SSL Rocord Protocol که نوع قالب‌بندی داده‌های ارسالی را تعیین می‌کند.

۲- SSL Handshake Protocol که بر اساس قالب تعیین‌شده در پروتکل قبلی، مقدمات ارسال داده‌ها میان سرویس‌دهنده‌ها و سرویس‌گیرنده‌های مبتنی بر SSL را تهیه می‌کند.

بخش‌بندی پروتکل SSL به دو زیرپروتکل دارای مزایایی است ازجمله:

اول: در ابتدای کار و طی مراحل اولیه ارتباط (Handshake) هویت سرویس‌دهنده برای سرویس‌گیرنده مشخص می‌گردد.

دوم: در همان ابتدای شروع مبادلات، سرویس‌دهنده و گیرنده بر سر نوع الگوریتم رمزنگاری تبادلی توافق می‌کنند.

سوم: در صورت لزوم، هویت سرویس‌گیرنده نیز برای سرویس‌دهنده احراز می‌گردد.

چهارم: در صورت استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری مبتنی بر کلید عمومی، می‌توانند کلیدهای اشتراکی مخفی را ایجاد نمایند.

پنجم: ارتباطات بر مبنای SSL رمزنگاری می‌شود.

الگوریتم‌های رمزنگاری پشتیبانی شده در SSL

در استاندارد SSL، از اغلب الگوریتم‌های عمومی رمزنگاری و مبادلات کلید (Key Exchcenge Algorithm) نظیر RSA، RC4، RC2،MD5، KEA، DSA، DES و RSA Key Exchauge، SHA1، Skipjack و DES3 پشتیبانی می‌شود. بسته به این که نرم‌افزارهای سمت سرویس‌دهنده و سرویس‌گیرنده نیز از موارد مذکور پشتیبانی نمایند، ارتباطات SSL می‌تواند بر اساس هرکدام از این الگوریتم‌ها صورت پذیرد. البته بسته به طول کلید مورد استفاده در الگوریتم و قدرت ذاتی الگوریتم، می‌توان آن‌ها را در رده‌های مختلفی قرار داد که توصیه می‌شود با توجه به سناریوهای موردنظر، از الگوریتم‌های قوی‌تر نظیر DES۳ با طول کلید ۱۶۸ بیت برای رمزنگاری داده‌ها و همچنین الگوریتم SHA-1 برای مکانیسم‌های تأیید پیغام MD5 استفاده شود و یا این که اگر امنیت در این حد مورد نیاز نبود، می‌توان در مواردی خاص از الگوریتم رمزنگاری RC4 با طول کلید ۴۰ بیت و الگوریتم تأیید پیغام MD5 استفاده نمود.

نحوه عملکرد داخلی پروتکل SSL

همان‌طور که می‌دانید SSL می‌تواند از ترکیب رمزنگاری متقارن و نامتقارن استفاده کند. رمزنگاری کلید متقارن سریع‌تر از رمزنگاری کلید عمومی است و از طرف دیگر رمزنگاری کلید عمومی تکنیک‌های احراز هویت قوی‌تری را ارائه می‌کند. یک جلسه (SSL (Session با یک تبادل پیغام ساده تحت عنوان SSL Handshake شروع می‌شود. این پیغام اولیه به سرویس‌دهنده این امکان را می‌دهد تا خودش را به سرویس‌دهنده دارای کلید عمومی معرفی نماید و سپس به سرویس‌گیرنده و سرویس‌دهنده این اجازه را می‌دهد که یک کلید متقارن را ایجاد نمایند که برای رمزنگاری‌ها و رمزگشایی سریع‌تر در جریان ادامه مبادلات مورد استفاده قرار می‌گیرد. گام‌هایی که قبل از برگزاری این جلسه انجام می‌شوند بر اساس الگوریتم RSA Key Exchangeعبارت‌اند از:

۱- سرویس‌گیرنده، نسخه SSL مورد استفاده خود، تنظیمات اولیه درباره نحوه رمزگذاری و یک داده تصادفی را برای شروع درخواست یک ارتباط امن مبتنی بر SSL به سمت سرویس‌دهنده ارسال می‌کند.

۲- سرویس‌دهنده نیز در پاسخ نسخه SSL مورد استفاده خود، تنظیمات رمزگذاری و داده تصادفی تولیدشده توسط خود را به سرویس‌گیرنده می‌فرستد و همچنین سرویس‌دهنده گواهینامه خود را نیز برای سرویس‌گیرنده ارسال می‌کند و اگر سرویس‌گیرنده از سرویس‌دهنده، درخواستی داشت که نیازمند احراز هویت سرویس‌گیرنده بود، آن را نیز از سرویس‌گیرنده درخواست می‌کند.

۳- سپس سرویس‌گیرنده با استفاده از اطلاعاتی که از سرویس‌دهنده مجاز در خود دارد، داده‌ها را بررسی می‌کند و اگر سرویس‌دهنده مذکور تأیید هویت شد، وارد مرحله بعدی می‌شود و در غیر این صورت با پیغام هشداری به کاربر، ادامه عملیات قطع می‌گردد.

نقش پروتکل SSL یا Secure Socket Layer در امنیت ارتباطات شبکه
نقش پروتکل SSL یا Secure Socket Layer در امنیت ارتباطات شبکه

شکل 1 : SSL

۴- سرویس‌گیرنده یک مقدار به نام Secret Premaster را برای شروع جلسه ایجاد می‌کند و آن را با استفاده از کلید عمومی (که اطلاعات آن معمولاً در سرویس‌دهنده موجود است) رمزنگاری می‌کند و این مقدار رمز شده را به سرویس‌دهنده ارسال می‌کند.

۵- اگر سرویس‌دهنده به گواهینامه سرویس‌گیرنده نیاز داشت می‌بایست در این گام برای سرویس‌دهنده ارسال شود و اگر سرویس‌گیرنده نتواند هویت خود را به سرویس‌دهنده اثبات کند، ارتباط در همین‌جا قطع می‌شود.

۶- به‌محض این که هویت سرویس‌گیرنده برای سرویس‌دهنده احراز شد، سرویس‌دهنده با استفاده از کلید اختصاصی خودش مقدار Premaster Secret را رمزگشایی می‌کند و سپس اقدام به تهیه مقداری به نام Master Secret می‌نماید.

۷- هم سرویس‌دهنده و هم سرویس‌گیرنده با استفاده از مقدار Master Secret کلید جلسه (Session Key) را تولید می‌کنند که درواقع کلید متقارن مورد استفاده در عمل رمزنگاری و رمزگشایی داده‌ها حین انتقال اطلاعات است و در این مرحله به‌نوعی جامعیت داده‌ها بررسی می‌شود.

۸- سرویس‌گیرنده پیغامی را به سرویس‌دهنده می‌فرستد تا به او اطلاع دهد، داده بعدی که توسط سرویس‌گیرنده ارسال می‌شود به‌وسیله کلید جلسه رمزنگاری خواهد شد و در ادامه، پیغام رمز شده نیز ارسال می‌شود تا سرویس‌دهنده از پایان یافتن Handshake سمت سرویس‌گیرنده مطلع شود.

۹- سرویس‌دهنده پیغامی را به سرویس‌گیرنده ارسال می‌کند تا او را از پایان Handshake سمت سرویس‌دهنده آگاه نماید و همچنین این که داده بعدی که ارسال خواهد شد توسط کلید جلسه رمز می‌شود.

۱۰- در این مرحلهSSL Handshake  تمام می‌شود و از این به بعد جلسه SSL شروع می‌شود و هر دو عضو سرویس‌دهنده و گیرنده شروع به رمزنگاری و رمزگشایی و ارسال داده‌ها می‌کنند.


  • 0

مقدمه ای بر امنیت فناوری اطلاعات در عصر ديجيتال

مقدمه ای بر امنیت فناوری اطلاعات در عصر ديجيتال

مقدمه ای بر امنیت فناوری اطلاعات در عصر ديجيتال
مقدمه ای بر امنیت فناوری اطلاعات در عصر ديجيتال

مقدمه ای بر امنیت فناوری اطلاعات در عصر ديجيتال: ظهور فناوري ديجيتال يكي از بارزترين پیشرفتهای فناوری در نيم قرن اخير به شمار ميايد كـه در زنـدگي كنـوني بـشر براي بسياري از ما ايـن بصورت عاملي حياتي درآمده است. نوع فناوري در قالب رايانه هاي ديجيتالي تجلـي كـرده و بـه ابزاري لازم براي انجام كارها و رفع نيازهاي شخصي تبـديل شده اسـت. در سـال ۱۹۵۱ مـيلادي زمانيكـه اولـين رايانـة ديجيتال تجاري موسوم به UNIVAC I بـه سـازمان آمـار و سرشماري ايالات متحده آمريكا تحويل داده شد، بسياري از مردم در مورد رايانه ها چيزي نميدانستند و آن رايانـه هـا نيـز تنها در تعداد انگشت شماري از دانشگاهها و آزمايـشگاههاي تحقيقاتي مورد استفاده قرار داشتند. اين رايانه ها بزرگ، گران و مملو از اشكال بودند. در مقابل، رايانه هاي امروزي اندازهاي نسبتاً كوچك دارند، ارزان و قابل اطمينان هستند و میتوان آنها را در هر كشوري يافت.

به فاصله کوتاهی پـس از رواج رايانه ها در دانـشگاهها، پروژههاي تحقيقاتي براي مرتبط ساختن آنها بـا يكـديگر بـه نحوي كه امكان مبادلة اطلاعات ميان آنها بوجـود آيـد آغـاز شــدند. از ميــان ايــن پــروژه هــا، پروژه توسعه شبکه ARPANET موفقيت بيشتري كسب كرد و بـه آن چيزي تبديل شد كه امروز آنرا بعنوان “اينترنت” ميشناسيم و درحال حاضر بيش از ۳۰۰ ميليون رايانه را در سراسر جهان بـه هـم مرتبط كرده است.

شبكة جهاني وب در مركز تحقيقات هسته اي اروپا در اوايل دهة ۹۰ ميلادي و در شهر ژنو ايجاد شد سرويس قدرتمندي است كه از اينترنت براي ايجاد يـك سيـستم اطلاعـاتي جهـاني بهـره جـسته و بهره وري و جذابيت اينترنت را به مراتب افـزايش داده اسـت . هر چند بسياري از مردم تفـاوتي ميـان شـبكة جهـاني وب و اينترنت قائل نيـستند، ولـي در واقـع وب تنهـا يكـي از ايـن خدمات (و البته مهمترين آنها) است كه اينترنت را به چنين ابزار ٧ قدرتمندي براي اطـلاعرسـاني و برقـراري ارتباطـات تبـديل كرده است. طي ده سال اخير اينترنت به يك ابـزار مهـم ارتبـاطي ميـان تمامي اقشار جامعه تبديل شده و ما براي دسترسـي آنـي بـه اطلاعات، ارتباطـات اختـصاصي، تمـامي انـواع برنامـه هـاي كاربردي، تجاري، روابط كاري و نقل و انتقالات مالي بـه آن وابستهايم. قابليت اطمينان و دسترسي آسان به اينترنت براي موفقيت پايدار و مداوم كـشورهاي توسـعه يافتـه يـك عامـل حياتي بشمار ميرود و اهميت آن بـراي كـشورهـاي درحـال توسعه نيز بسرعت رو به افزايش است. آثار استفاده از رايانه ها و نتايج حاصله از انقلاب اينترنت از مرز فوايـد مـستقيم آنهـا فراتر رفته و پيشبيني ميشود كه تأثيرات بيشتري نيز در راه باشند. اول از همه اينكه اينترنت مرزهاي جغرافيايي ميـان كـاربران متصل به خود را كمرنگ كرده و روند جهانيسازي را با ارائـه قابليتهاي رسانههاي ارتباطي تسهيل نموده و لـذا هـر كـسي مستقل از محل فيزيكي خود قادر به برقـراري ارتبـاط بـا آن بـر رونـد ايـن تغييـر تـأثيري ٨ ميباشد. موتورهـاي جـستجو مضاعف داشته اند؛ چراكه نتايج جستجو بر اساس موضـوعات ظاهر ميشوند و نه بر اساس فاصلهاي كه كاربر با آنهـا دارد؛ بطوريكــه پايگــاه وبِ كارخانجــات و شــركتهاي واقــع در كشورهاي توسعهيافته و درحال توسـعه از موقعيـت يكـساني براي نظارهشدن توسط مراجعين برخوردار هستند. دومين مسئله اين است كه اينترنت تأثيري شگرف در فرآينـد حذف واسطههاي تجاري داشته است. بعنوان مثال مـيتـوان بـه كـاهش چـشمگير نـرخ اسـتخدام منـشي در كـشورهاي توسعهيافته اشاره كرد كه دليل آن اين است كه نوشتن متن و چاپ و ارسال پيام شخصي براي افـراد از طريـق تـسهيلاتي چون پردازشگر كلمات و پست الكترونيكـي آسـانتر از ديكتـه كـردن مـتن بـراي يـك منـشي اسـت. بـه همـين ترتيـب گردشگريِ دسته جمعي نيز درحال حاضر رو به انقراض است، چراكه گردشـگران مـيتواننـد بليطهـاي هـوايي يـا قطـار و رزرو ٩ همچنين اتاقهاي هتل مورد نظر خود را بصورت بـرخط كنند و اين امر موجب صرفهجويي در هزينه و وقت مـشتري شده و باعث شده بتوان با كمي دقت روي سفارشات، از يـك سفر مفرح لـذت بـرد. پيـدايش شـركتهاي فروشـندة كتـاب، موسيقي و محـصولات الكترونيكـي بـصورت بـرخط موجـب تهديــد و ضــربه بــه فروشــگاههاي عرضــهكننــدة اينگونــه محصولات شده، اما در عين حال در بسياري از بخشهاي اين صنف به گستردهتر شدن طيف بازار هدف نيز انجاميده است. از آنجا كه حرفـههـا و صـنايع سـنتي بـه وجـود خـود ادامـه ميدهند، تمايل دارند افراد كمتـري بـه اسـتخدام درآورنـد و حتي ممكن است بجـاي ارائـه خـدمات عمـومي بـه سـمت بازارهاي تخصصي حركت كنند. تأثيرات مشهود رونـد حـذف واسطهها كه با ظهور اين فنـاوري شـروع شـد بـراي مـدتي طولاني ادامه خواهد يافـت و بـا اهميـت روزافـزون فنـاوري اطلاعات، صنايع و حرفههاي بيشتري با آن جايگزين خواهند شد. سومين پيامد اين است كه نرخ بهـرهوري حـداقل در صـنايع وابسته به فناوري اطلاعات با شتابي چشمگير افزايش خواهد يافت. به كمـك پـست الكترونيكـي امكـان ارسـال و تبـادل اطلاعات در سراسر جهان طي تنها چند ثانيـه ممكـن شـده، بطوريكه مباحث و مذاكرات جهاني را ميتوان بسيار سـريعتر از گذشته پيگيري كرد و به نتيجه رساند. امور بازرگاني كه تـا چندي قبل از طريق پست، تلكس و تلفـن انجـام مـي شـدند اكنون با بكارگيري مفاهيمي نوين در صنعت مخابرات سـيار، سريعتر و كارآمدتر به انجام مـيرسـند و ايـن مـسئله چرخـة زماني انجام فعاليتها را كاهش داده است. نكتة آخر اينكه ايمن نگاه داشـتن محـل ذخيـرة اطلاعـات و خطوط ارتباطي مخابراتي نيـز در ايـن محـيط جديـد الزامـي است. صنعت و فناوري امروز به شدت در تكاپوي يافتن راهي بـراي تـضمين امنيـت زيرسـاختهاي خـود هـستند، چراكـه دستاندركاران آن دريافته اند كه بيشتر نقايص امنيتي اينترنت ناشي از وجـود سـخت افزارهـا و نـرم افزارهـاي نـاامن در آن ميباشند. در اين محيط ايجاد اطمينـان و اعتمـاد بـه رايانـه ، شبكه و دادههاي ذخيره شده نـسبت بـه محيطـي كـه در آن روابط كاري بر اساس گفتگوهـاي رو در رو انجـام مـيگيـرد كمابيش از اهميت يكساني برخوردار است. اين مطلب در مورد كشورهاي درحال توسعه نيز واضح اسـت: سازمانهايي كه به سـطح امنيتـي مناسـبي در زيـر سـاختهاي ديجيتالي خود دست نيافته و از ارسال اطلاعـات خـويش بـه نحو مطلوبي محافظت نميكنند شايستة اعتماد نخواهند بـود و از كاروان اقتصاد نوين جهاني عقب خواهند ماند.

 

 

 


حملات Back door

حملات Back door

حملات Back door
حملات Back door

حملات Back door: حملات Back door برنامه ای است که امکان دستيابی به يک سيستم را بدون بررسی و کنترل امنيتی ، فراهم می نمايد . برنامه نويسان معمولا” چنين پتانسيل هائی  را در برنامه ها پيش بينی تا امکان اشکال زدائی و ويرايش کدهای نوشته شده در زمان تست بکارگيری نرم افزار ، فراهم گردد. با توجه به اين که تعداد زيادی از امکانات فوق ، مستند نمی گردند ، پس از اتمام مرحله تست به همان وضعيت باقی مانده و تهديدات امنيتی متعددی را به دنبال خواهند داشت .
برخی از متداولترين نرم افزارها ئی که از آنان به عنوان back door استفاده می گردد ، عبارتند از :

  • Back Orifice : برنامه فوق يک ابزار مديريت از راه دور می باشد که به مديران سيستم امکان کنترل يک کامپيوتر را از راه دور ( مثلا” از  طريق اينترنت ) ، خواهد داد. نرم افزار فوق ، ابزاری  خطرناک است که  توسط گروهی با نام Cult of the Dead Cow Communications ، ايجاد شده است . اين نرم افزار دارای دو بخش مجزا می باشد : يک بخش سرويس گيرنده و يک بخش سرويس دهنده . بخش سرويس گيرنده بر روی يک ماشين اجراء و زمينه مانيتور نمودن و کنترل يک ماشين ديگر که بر روی آن بخش سرويس دهنده اجراء شده است را فراهم می نمايد .
  • NetBus : اين برنامه نيز نظير Back Orifice ، امکان دستيابی و کنترل از راه دور يک ماشين از طريق اينترنت را فراهم می نمايد.. برنامه فوق تحت سيستم عامل ويندوز ( نسخه های متفاوت از NT تا 95 و 98 ) ، اجراء و از دو بخش جداگانه تشکيل شده است :  بخش  سرويس دهنده ( بخشی که بر روی کامپيوتر قربانی مستقر خواهد شد ) و  بخش سرويس گيرنده ( برنامه ای که مسوليت يافتن و کنترل سرويس دهنده را برعهده دارد ) . برنامه فوق ، به حريم خصوصی کاربران در زمان اتصال به اينترنت ، تجاوز و تهديدات امنيتی متعددی را به دنبال خواهد داشت .
  • Sub7) SubSeven) ،  اين برنامه برنامه نيز تحت ويندوز اجراء شده  و دارای عملکردی مشابه Back Orifice و NetBus می باشد . پس از فعال شدن برنامه فوق بر روی سيستم هدف و اتصال به اينترنت ،هر شخصی که دارای نرم افزار سرويس گيرنده باشد ، قادر به دستيابی نامحدود به سيستم خواهد بود .

نرم افزارهای Back Orifice ، NetBus,  Sub7 دارای دو بخش ضروری سرويس دهنده و سرويس گيرنده، می باشند . سرويس دهنده بر روی ماشين آلوده مستقر شده و از بخش سرويس گيرنده به منظور کنترل از راه دور سرويس دهنده ، استفاده می گردد.به نرم افزارهای فوق ، ” سرويس دهندگان غيرقانونی ”  گفته می شود .

برخی از نرم افزارها از اعتبار بالائی برخوردار بوده ولی ممکن است توسط کاربرانی که اهداف مخربی دارند ، مورد استفاده قرار گيرند :

  • Virtual Network Computing)VNC) : نرم افزار فوق توسط آزمايشگاه AT&T و با هدف کنترل از راه دور يک سيستم ، ارائه شده است . با استفاده از برنامه فوق ، امکان مشاهده محيط Desktop از هر مکانی نظير اينترنت ، فراهم می گردد . يکی از ويژگی های جالب اين نرم افزار ، حمايت گسترده از معماری های متفاوت است .
  • PCAnywhere : نرم افزار فوق توسط شرکت Symantec ، با هدف کنترل از راه دور يک سيستم با لحاظ نمودن فن آوری رمزنگاری و تائيد اعتبار ، ارائه شده است . با توجه به سهولت استفاده از نرم افزار فوق ، شرکت ها و موسسات فراوانی در حال حاضر از آن و به منظور دستيابی به يک سيستم از راه دور استفاده می نمايند .
  • Terminal Services : نرم افزار فوق توسط شرکت مايکروسافت و به همراه سيستم عامل ويندوز و به منظور کنترل از راه دور يک سيستم ، ارائه شده است .

همانند ساير نرم افزارهای کاربردی ، نرم افزارهای فوق را می توان هم در جهت اهداف مثبت و هم در جهت اهداف مخرب بکارگرفت.
بهترين روش به منظور پيشگيری از حملات  Back doors ، آموزش کاربران و مانيتورينگ عملکرد هر يک از نرم افزارهای موجود می باشد. به کاربران می بايست آموزش داده شود که صرفا” از منابع و سايت های مطمئن اقدام به دريافت و نصب نرم افزار بر روی سيستم خود نمايند . نصب و استفاده از برنامه های آنتی ويروس می تواند کمک قابل توجهی در بلاک نمودن عملکرد اينچنين نرم افزارهائی ( نظير : Back Orifice, NetBus, and Sub7 ) را به دنبال داشته باشد . برنامه های آنتی ويروس می بايست به صورت مستمر بهنگام شده تا امکان شناسائی نرم افزارهای جديد ، فراهم گردد .

 

 

 


حمله های DoS

حمله های DoS

حمله های DoS
حمله های DoS

حمله های DoS: هدف از حملات DoS ، ايجاد اختلال در منابع و يا سرويس هائی است که کاربران قصد دستيابی و استفاده از آنان را دارند ( از کار انداختن سرويس ها ) . مهمترين هدف اين نوع از حملات ، سلب دستيابی کاربران به يک منبع خاص است . در اين نوع حملات، مهاجمان با بکارگيری روش های متعددی تلاش می نمايند که کاربران مجاز را به منظور دستيابی و استفاده از يک سرويس خاص ، دچار مشکل نموده و بنوعی در مجموعه سرويس هائی که يک شبکه ارائه می نمايد ، اختلال ايجاد نمايند . تلاش در جهت ايجاد ترافيک کاذب در شبکه ، اختلال در ارتباط بين دو ماشين ، ممانعت کاربران مجاز به منظور دستيابی به يک سرويس ، ايجاد اختلال در سرويس ها ، نمونه هائی از ساير اهدافی است که مهاجمان دنبال می نمايند . در برخی موارد و به منظور انجام حملات گسترده از حملات DoS به عنوان نقطه شروع و يک عنصر جانبی استفاده شده تا بستر لازم برای تهاجم اصلی ، فراهم گردد . استفاده صحيح و قانونی از برخی منابع نيز ممکن است ، تهاجمی از نوع DoS را به دنبال داشته باشد . مثلا” يک مهاجم می تواند از يک سايت FTP که مجوز دستيابی به آن به صورت anonymous می باشد ، به منظور ذخيره نسخه هائی از نرم افزارهای غيرقانونی ، استفاده از فضای ذخيره سازی ديسک و يا ايجاد ترافيک کاذب در شبکه استفاده نمايد . اين نوع از حملات می تواند غيرفعال شدن کامپيوتر و يا شبکه مورد نظر را به دنبال داشته باشد . حملات فوق با محوريت و تاکيد بر نقش و عمليات مربوط به هر يک از پروتکل های شبکه و بدون نياز به اخذ تائيديه و يا مجوزهای لازم ، صورت می پذيرد . برای انجام اين نوع حملات از ابزارهای متعددی استفاده می شود که با کمی حوصله و جستجو در اينترنت می توان به آنان دستيابی پيدا کرد . مديران شبکه های کامپيوتری می توانند از اين نوع ابزارها ، به منظور تست ارتباط ايجاد شده و اشکال زدائی شبکه استفاده نمايند . حملات DoS تاکنون با اشکال متفاوتی ، محقق شده اند . در ادامه با برخی از آنان آشنا می شويم .

  • Smurf/smurfing : اين نوع حملات مبتنی بر تابع Reply  پروتکل  Internet Control Message Protocol) ICMP)  ،بوده و بيشتر با نام  ping شناخته شده می باشند .( Ping ، ابزاری است که پس از فعال شدن از طريق خط دستور ، تابع Reply  پروتکل ICMP را فرامی خواند) .  در اين نوع حملات ، مهاجم اقدام به ارسال بسته های اطلاعاتی Ping به آدرس های Broadcast شبکه نموده که در آنان آدرس مبداء هر يک از بسته های اطلاعاتی Ping شده با آدرس کامپيوتر قربانی ، جايگزين می گردد .بدين ترتيب يک ترافيک کاذب در شبکه ايجاد و امکان استفاده از منابع شبکه با اختلال مواجه می گردد.
  • Fraggle : اين نوع از حملات شباهت زيادی با حملات از نوع  Smurf داشته و تنها تفاوت موجود به استفاده از User Datagram Protocol ) UDP) در مقابل ICMP ، برمی گردد . در حملات فوق ، مهاجمان  اقدام به ارسال بسته های اطلاعاتی UDP به آدرس های Broadcast  ( مشابه تهاجم  Smurf  ) می نمايند . اين نوع از بسته های اطلاعاتی UDP به مقصد پورت 7 ( echo ) و يا پورت 19 ( Chargen ) ، هدايت می گردند.
  • Ping flood : در اين نوع تهاجم ، با ارسال مستقيم درخواست های Ping به کامپيوتر فربانی ، سعی می گردد که  سرويس ها  بلاک  و يا فعاليت آنان کاهش يابد. در يک نوع خاص از تهاجم فوق که به ping of death ، معروف است ، اندازه بسته های اطلاعاتی به حدی زياد می شود که سيستم ( کامپيوتر قربانی ) ، قادر به برخورد مناسب با اينچنين بسته های اطلاعاتی نخواهد بود .
  • SYN flood : در اين نوع تهاجم از مزايای three-way handshake  مربوط به TCP استفاده می گردد . سيستم مبداء اقدام به ارسال  مجموعه ای  گسترده از درخواست های synchronization ) SYN)  نموده بدون اين که acknowledgment ) ACK) نهائی  آنان را ارسال نمايد. بدين ترتيب half-open TCP sessions (ارتباطات نيمه فعال ) ، ايجاد می گردد . با توجه به اين که پشته TCP ، قبل از reset نمودن پورت ، در انتظار باقی خواهد ماند ، تهاجم فوق ، سرريز بافر اتصال کامپيوتر مقصد را به دنبال داشته و عملا” امکان ايجاد ارتباط وی با سرويس گيرندگان معتبر ، غير ممکن می گردد .
  •  Land : تهاجم فوق، تاکنون در نسخه های متفاوتی از سيستم های عامل ويندوز ، يونيکس ، مکينتاش و IOS سيسکو،مشاهده شده است . در اين نوع حملات ، مهاجمان اقدام به ارسال يک بسته اطلاعاتی TCP/IP synchronization ) SYN) که دارای آدرس های مبداء و مقصد يکسان به همراه  پورت های مبداء و مقصد مشابه می باشد ، برای سيستم های هدف  می نمايند . بدين ترتيب سيستم قربانی، قادر به پاسخگوئی مناسب بسته اطلاعاتی نخواهد بود .
  • Teardrop : در اين نوع حملات از يکی از خصلت های UDP در پشته TCP/IP برخی سيستم های عامل ( TCPپياده سازی شده در يک سيستم عامل ) ، استفاده می گردد. در حملات  فوق ، مهاجمان اقدام به ارسال بسته های اطلاعاتی fragmented برای سيستم هدف با مقادير افست فرد در دنباله ای از بسته های اطلاعاتی می نمايند . زمانی که سيستم عامل سعی در بازسازی بسته های اطلاعاتی اوليه  fragmented می نمايد،  قطعات ارسال شده بر روی يکديگر بازنويسی شده و اختلال سيستم را به دنبال خواهد داشت . با توجه به عدم برخورد مناسب با مشکل فوق در برخی از سيستم های عامل ، سيستم هدف ، Crash و يا راه اندازی مجدد می گردد .
  •  Bonk : اين نوع از حملات بيشتر متوجه ماشين هائی است که از سيستم عامل ويندوز استفاده می نمايند . در حملات فوق ، مهاجمان اقدام به ارسال  بسته های اطلاعاتی UDP  مخدوش به مقصد  پورت 53 DNS ، می نمايند  بدين ترتيب در عملکرد سيستم  اختلال ايجاد شده و سيستم  Crash می نمايد .
  • Boink : اين نوع از حملات مشابه تهاجمات  Bonk می باشند. با اين تفاوت که در مقابل استفاده از  پورت 53 ، چندين پورت ، هدف قرارمی گيرد .
Port Service
7 Echo
11 Systat
15 Netstat
19 Chargen
20 FTP-Data
21 FTP
22 SSH
23 Telnet
25 SMTP
49 TACACS
53 DNS
80 HTTP
110 POP3
111 Portmap
161/162 SNMP
443 HTTPS
1812 RADIUS

متداولترين پورت های استفاده شده در حملات DoS

يکی ديگر از حملات DoS ، نوع خاص و در عين حال ساده ای از يک حمله DoS می باشد که با نام Distributed DoS ) DDoS) ، شناخته  می شود .در اين رابطه می توان از نرم افزارهای  متعددی  به منظور انجام اين نوع حملات و از درون يک شبکه ، استفاده بعمل آورد. کاربران ناراضی و يا افرادی که دارای سوء نيت می باشند، می توانند بدون هيچگونه تاثيری از دنيای خارج از شیکه سازمان خود ، اقدام به ازکارانداختن سرويس ها در شبکه نمايند. در چنين حملاتی ، مهاجمان نرم افزاری خاص و موسوم به  Zombie  را توزيع  می نمايند . اين نوع نرم افزارها به مهاجمان اجازه خواهد داد که تمام و يا بخشی از سيستم کامپيوتری آلوده را تحت کنترل خود درآورند. مهاجمان پس از آسيب اوليه به سيستم هدف  با استفاده از نرم افزار نصب شده Zombie ، تهاجم نهائی خود را با بکارگيری مجموعه ای  وسيع از ميزبانان انجام خواهند داد.  ماهيت و نحوه انجام اين نوع از حملات ، مشابه يک تهاجم استاندارد DoS بوده ولی  قدرت تخريب و آسيبی که مهاجمان متوجه سيستم های آلوده می نمايند ، متاثر از مجموع ماشين هائی ( Zombie )  است که تحت کنترل مهاجمان  قرار گرفته شده است .

به منظور حفاظت شبکه ، می توان فيلترهائی را بر روی روترهای خارجی شبکه به منظور دورانداختن بسته های اطلاعاتی مشمول حملات  DoS ، پيکربندی نمود .در چنين مواردی می بايست از فيلتری ديگر که امکان مشاهده ترافيک (مبداء از طريق اينترنت)  و يک آدرس داخلی شبکه را فراهم می نمايد ، نيز استفاده گردد.

 

 

 

 


25 نکته برای بالا بردن امنیت سرورهای لینوکس

25 نکته برای بالا بردن امنیت سرورهای لینوکس

25 نکته برای بالا بردن امنیت سرورهای لینوکس

Linux-Security-and-Hardening

همیشه گفته می شود که لینوکس در حالت عادی تا حدی ایمن است. اگرچه، لینوکس مدل امنیتی خود را به صورت پیشفرض دارد، اما نیاز است که مطابق با خواسته های شما سازگار شود و به این ترتیب امنیت بیشتری به وجود می آید. لینوکس از لحاظ مدیریتی پیچیده تر است اما انعطاف پذیری و تنظیمات بیشتری را در اختیار می دهد.

ایمن سازی سیستم از هکرها یک وظیفه ای چالش برانگیز برای مدیران IT است. این اولین مقاله مرتبط با “چگونگی ایمن سازی لینوکس باکس” و یا “سخت سازی لینوکس باکس” است. در این نوشته 25 نکته کاربردی را برای ایمن سازی سیستم لینوکسی شما ارائه می دهیم و امیدواریم که برای شما در ایمن سازی سیستم های لینوکسی مفید باشد.

  1. امنیت فیزیکی سیستم: گام نخست غیر فعال سازی بوت  CD/DVD از Bios  سیستم ، تجهیزات بیرونی، فلاپی درایو تنظیم نمایید. سپس، پسورد BIOS را تنظیم کرده و همچنین پسورد GRUB را برای محدود کردن دسترسی فیزیکی به سیستم خود فعال نمایید.
  2. پارتیشن بندی دیسک: مهم است که پارتیشن های متعددی برای بدست آوردن امنیت بالاتر داده در موارد اتفاقات پیش بینی نشده داشته باشید. با ایجاد پارتیشن های متعدد، داده می تواند جداسازی و گروه بندی شود. وقتی که تصادف غیر منتظره اتفاق می افتد، فقط داده ها در یک پارتیشن خاص آسیب می بینند، در حالی که دیتا در دیگر پارتیشن ها بدون آسیب می مانند. شما باید مطمئن شوید که پارتیشن های زیر را دارید و سایر اپلیکیشن ها باید در یک فایل سیستم مجاز تحت/opt نصب گردند.
/
/boot
/usr
/var
/home
/tmp
/opt
  1. پکیج ها را حداقل کنید تا آسیب پذیری به حداقل برسد

آیا واقعا می خواهید تمام سرویس ها را نصب کنید؟ پیشنهاد می گردد که از نصب پکیج های بدون استفاده پرهیز کنید تا از آسیب پذیری در پکیج ها جلوگیری کنید. این ممکن است ریسک آسیب در یک سرویس را که می تواند منجر به آسیب به سایر سرویس ها شود را به حداقل برساند. سرویس های بدون استفاده را یافته و آنها را حذف و یا غیر فعال کنید تا آسیب پذیری به کمترین حد ممکن برسد. از فرمان “chkconfig” برای پیدا کردن سرویس های که بر روی runlevel 3 اجرا شده اند استفاده کنید.

# /sbin/chkconfig –list |grep ’3:on’

به محض اینکه هر سرویس ناخواسته ای را در حال اجرا یافتید، با فرمان زیر آنها را غیر فعال کنید.

# chkconfig serviceName off

از RPM package manager مانند “yum” یا “apt-get” برای لیست کردن همه پکیج های نصب شده بر سیستم استفاده کرده و آنها را با فرمان های زیر حذف کنید.

# yum -y remove package-name

# sudo apt-get remove package-name

  1. پورت های شبکه در حال Linstening را کنترل کنید.

با کمک فرمان شبکه “netstat” می توانید کلیه پورت های باز و برنامه های مربوطه را مشاهده نمایید. همانگونه که در بالا گفته شد، از فرمان”chkconfig” برای غیرفعال کردن کلیه سرویس های ناخواسته بر روی سیستم استفاده کنید.

# netstat -tulpn

  1. از Secure Shell)SSH) استفاده کنید.

پروتکل های telnet و rlogin از متن ساده و رمزگذاری نشده استفاده می کنند که ناقض امنیت هستند. SSH یک پروتکل امن است که از تکنولوژی رمز گذاری در طول ارتباط با سرور استفاده می کند.

بجز موارد ضروری هرگز با کاربر root به طور مستقیم وارد سیستم نشوید. از فرمان “sudo” برای اجرای سایر فرمان ها استفاده کنید. “sudo” در فایل /etc/sudoers قرار گرفته است که می تواند توسط visudo که در ویرایشگر VI باز می شود، ویرایش می شود.

همچنین پیشنهاد می شود که پورت SSH 22 پیش فرض را با بعضی پورت های سطح بالاتر تعویض کنید. تنظیمات اصلی SSH را باز کرده و پارامتر های زیر را برای دسترسی کاربران عادی محدود کنید.

# vi /etc/ssh/sshd_config

غیر فعالسازی لاگین با root

PermitRootLogin no

اجازه تنها به کاربران خاص

AllowUsers username

از نسخه 2 پروتکل SSH استفاده کنید

Protocol 2

  1. مرتبا سیستم را بروز رسانی کنید.

همیشه سیستم خود را با آخرین پچ ها، فیکس های امنیتی و کرنل منتشر شده به روز نگه دارید.

# yum updates

# yum check-update

  1. Cronjob ها را قفل کنید.

Cron ویژگی مخصوص به خود را دارد، که اجازه می دهد مشخص کنید چه کسانی باید و چه کسانی نباید jobها را اجرا کنند. این امر با استفاده از فایل های /etc/cron.allow و /etc/cron.deny کنترل می شود. برای بستن دسترسی یک کاربر به cron ، به سادگی نام کاربر را در cron.deny اضافه کنید و برای اجازه دادن به یک کاربر برای اجرای cron آن را در cron.allow اضافه کنید. اگر تمایل به غیر فعال کردن همه کاربران در استفاده از cron دارید خط “ALL” را در فایل cron.deny اضافه کنید.

# echo ALL >>/etc/cron.deny

  1. استفاده از فلش مموری ها توسط پورت USB را غیر فعال کنید.

بسیاری از دفعات این اتفاق پیش می آید که ما می خواهیم کاربران را از استفاده از فلش مموری برای حفاظت از داده ها در برابر سرقت محدود کنیم. یک فایل با عنوان “/etc/modprobe.d/no-usb” ایجاد کرده و با اضافه کردن خط زیر ذخیره سازها بر روی پورت USB از دسترس خارج می شوند.

install usb-storage /bin/true

  1. از SELinux استفاده کنید.

لینوکس بهبود یافته از لحاظ امنیتی (SELinux) یک مکانیزم امنیتی اجباری برای کنترل دسترسی است که در کرنل ایجاد شده است. غیر فعال سازی SELinux به معنای برداشتن مکانیزم امنیتی از سیستم است. قبل از برداشتن این سیستم بدقت به آن بیندیشید. اگر سیستم شما به اینترنت متصل است به صورت همگانی در دسترس است، بیشتر در مورد آن بیندیشید.

SELinux سه حالت اصلی عملکرد را ارائه می دهد که عبارتند از:

  • Enforcing: این یک حالت پیش فرض است که خط مشی امنیتی SELinux در ماشین را فعال و اجرا می کند.
  •  Permissive: در این حالت،SELinux خط مشی امنیت ماشین را اجرا نخواهد کرد، فقط امور مربوط لاگ برداری و اعلان ها انجام می شود. این حالت برای ایرادیابی موارد مرتبط با SELinux بسیار مفید است.
  • Disabled: SELinux غیر فعال شده است.

شما می توانید وضعیت فعلی SELinux را از خط فرمان با استفاده از “system-config-selinux” و “getenforce” و یا “sestatus”مشخص کنید.

# sestatus

اگر این سرویس غیرفعال است با استفاده از فرمان زیر SELinux را فعال کنید.

# setenforce enforcing

همچنین می توان با استفاده از فایل آدرس “/etc/selinux/config” می توانید این فایل را مدیریت کنید.

  1. دسکتاپ KDE/GNOME را حذف کنید.

نیازی به اجرای دسکتاپ های X Window مانند KDE ویا GNOME بر روی سرور اختصاصی LAMP شما وجود ندارد. شما می توانید آنها را برای افزایش امنیت سرور و بهبود عملکرد آن حذف و یا غیر فعال کنید.

# yum groupremove “X Window System”

  1.  IPv6 را غیر فعال کنید.

اگر از پروتکل IPv6 استفاده نمی کنید، باید آن را غیر فعال کنید، زیرا بیشتر اپلیکیشن ها و Policy ها به پروتکل IPv6 نیاز ندارند و در حال حاضر وجود این پروتکل در سرور ضروری نیست. به فایل network configuration رفته و خطوط زیر را برای غیر فعال کردن IPv6 به آن اضافه کنید.

# vi /etc/sysconfig/network

NETWORKING_IPV6=no

IPV6INIT=no

  1.  کاربران را در استفاده از کلمات عبور قدیمی محدود کنید.

عدم اجازه به کاربران برای استفاده از کلمات عبور قدیمی که قبلا از آن استفاده کرده اند، بسیار کاربردی است. فایل کلمات عبور قدیمی در /etc/security/opasswd ذخیره شده است. با استفاده از ماژول PAM این فایل قابل دسترسی است.

فایل “etc/pam.d/system-auth” را تحت RHEL یا CentOS یا Fedora باز کنید.

# vi /etc/pam.d/system-auth

فایل “etc/pam.d/common-password” را تحت Ubuntu یا Debian یا Linux Mint باز کنید.

# vi /etc/pam.d/common-password

خط زیر را به بخش “auth” اضافه کنید.

auth    sufficientpam_unix.so likeauth nullok

خط زیر را به بخش “password” اضافه کنید تا کاربر را از استفاده مجدد از 5 کلمه عبور قبلی خودش محدود کنید.

password   sufficientpam_unix.so nullok use_authtok md5 shadow remember=5

تنها 5 کلمه عبور آخر توسط سرور به خاطر آورده می شوند. اگر تلاش کنید که از 5 کلمه عبور آخر خود استفاده کنید پیام خطایی مانند زیر دریافت می کنید.

Password has been already used. Choose another.

  1.   چگونه انقضا کلمه عبور کاربر کنترل کنیم

در لینوکس، کلمه عبور کاربران در “/etc/shadow” و در فرمت رمزگذاری شده ذخیره می شود. برای کنترل انقضا کلمه عبور کاربران، شما باید از فرمان “chage” استفاده کنید. این فرمان اطلاعات انقضا کلمه عبور و زمان آخرین تغییر کلمه عبور را نشان می دهد. این جزئیات توسط سیستم، برای تصمیم در خصوص زمان تغییر یک کلمه عبور توسط کاربر استفاده می شود.

برای دیدن اطلاعات مدت زمان مربوط به کاربر مانند تاریخ انقضا و زمان از فرمان زیر استفاده کنید.

#chage -l username

برای تغییر مدت زمان کلمه عبور از فرمان زیر استفاده کنید.

#chage -M 60 username

#chage -M 60 -m 7 -W 7 userName

پارامتر ها

-M تنظیم حداکثر تعداد روز ها

-m تنظیم حداقل تعداد روزها

-W تنظیم تعداد روزها برای پیام خطا

  1.    بستن و باز کردن حساب کاربری بصورت دستی

ویژگی های باز و بسته کردن بسیار مفید هستند و به جای حذف یک حساب کاربری از سیستم، شما می توانید آن را برای یک مدت مشخص ببندید. برای بستن یک کاربر خاص، شما می توانید از فرمان زیر استفاده کنید.

# passwd -l accountName

توجه: کاربر بسته شده فقط برای کاربر root در دسترس است. این بسته بودن با جایگزینی کلمه عبور رمز گذاری شده با یک رشته (!) اجرا می شود.اگر کسی تلاش کند با استفاده از این حساب کاربری به سیستم دسترسی داشته باشد پیام خطایی مانند زیر دریافت می کند.

# su – accountName

This account is currently not available.

برای باز کردن و یا فعال کردن دسترسی به حساب کاربری بسته شده، از فرمان زیر استفاده کنید. این فرمان رشته (!) با کلمه عبور رمزگذاری شده را حذف می کند.

# passwd -u accountName

  1.   اعمال کلمات عبور قوی تر

تعدادی از کاربران از کلمات عبور آسان و ضعیف استفاده می کنند و کلمه عبور آنها به آسانی با یک directory و با brute force attack هک می شود. ماژول “pam_cracklib” که در PAM (Pluggable Authentication Modules) قرار دارد، کاربران را ملزم به انتخاب کلمات عبور قوی می کند. فایل زیر را با یک برنامه ویرایشگر باز کنید.

# vi /etc/pam.d/system-auth

یک خط برای ملزم کردن استفاده از پارامترهای اعتباری مانند (lcredit,ucredit,dcredit and ocredit) اضافه کنید.

/lib/security/$ISA/pam_cracklib.so retry=3 minlen=8 lcredit=-1 ucredit=-2 dcredit=-2 ocredit=-1

  1.    iptable را فعال کنید (Firewall) .

به شدت پیشنهاد می گردد که Linux firewall را برای ایمن شدن در برابر دسترسی غیرقانونی به سرور فعال کنید. از ruleهایی که در iptables است، برای فیلتر کردن پکت های فوروارد شده ورودی و خروجی استفاده کنید. ما می توانیم آدرس منبع و مقصد را برای اجازه دادن و یا متوقف کردن در یک شماره پورت خاص udp/tcp استفاده کنیم.

  1.   در Inittab حالت Ctrl+Alt+Delete را غیر فعال کنید.

در بیشتر توزیع های لینوکس، فشردن Ctrl+Alt+Delete سیستم شما را به فرآیند ریبوت می برد. بنابراین این ایده خوبی نیست که این ویژگی در سرورها فعال باشد.زیرا فشردن تصادفی این دکمه ها می تواند سرور شما را ریبوت کند.

این عمل در “/etc/inittab” انجام می شود. اگر شما دقیق به این فایل نگاه کنید، می بینید که خطی شبیه به آنچه در ادامه است در آن وجود دارد. در حالت پیش فرض خط فعال است اما برای غیر فعال شدن این دکمه باید از آن را به حالت کامنت درآورد.

# Trap CTRL-ALT-DELETE

#ca::ctrlaltdel:/sbin/shutdown -t3 -r now

  1.   حساب های کاربری را برای کلمات عبور خالی کنترل کنید.

هر حساب کاربری یک کلمه عبور خالی دارد که به این مفهوم است که این حساب برای دسترسی غیر مجاز به هرکسی در وب باز شده است و این بخشی از امنیت در یک سرور لینوکس است. بنابراین ، شما باید مطمئن شوید که همه حساب های کاربری کلمه عبور قوی داشته و هیچکس دسترسی غیر مجاز ندارد. حساب های کاربری بدون کلمه عبور ریسک های امنیتی هستند و می توانند به آسانی هک شوند. برای کنترل اینکه آیا حساب کاربری بدون کلمه عبور وجود دارد، فرمان زیر را به کار برید.

# cat /etc/shadow | awk -F: ‘($2==””){print $1}’

  1.    قبل وارد حساب شدن بنر SSH را به کاربر نمایش دهید.

این ایده خوبی است که همیشه یک اعلان قانونی و یا امنیتی با برخی نکات امنیتی قبل از اعتبارسنجی SSH داشته باشید. برای فعال کردن چنین بنری مفاله زیر را مطالعه کنید.

  1.    پایش فعالیت های کاربر

اگر با تعداد زیادی کاربران سروکار دارید، مهم است که اطلاعات فعالیت و process هایی که مورد استفاده هر کاربر بوده است را جمع آوری کرده و در زمان مناسب و یا درشرایطی که موارد امنیتی و بررسی عملکرد اتفاق می افتد، آن ها را تحلیل نمایید. اما چگونه ما می توانیم اطلاعات فعالیت کاربران را پایش و جمع آوری کنیم.

دو ابزار ارزشمند با نام های “psacct” و “acct” وجود دارند که برای پایش فعالیت کاربران و process ها در یک سیستم استفاده می شوند. این ابزار ها در پس زمینه سیستم اجرا شده و به طور پیوسته فعالیت هر کاربر در یک سیستم و منابع مصرف شده توسط سرویس های مختلف مانند Apache، MySQL، SSH، FTP و غیره دنبال می کنند. برای اطلاعات بیشتر درخصوص نصب، ساختاربندی و استفاده از این سرویس ها آدرس زیر را مشاهده کنید.

  1. لاگ ها را مرتبا بازبینی کنید.

لاگ ها را به سرور اختصاصی لاگ انتقال دهید. این امر می تواند از دسترسی و تغییر آسان توسط مزاحمان در لاگ ها جلوگیری به عمل می آورد. در ادامه لاگ فایل های پیش فرض و معمول لینوکس با نام و کاربری توضیح داده شده اند.

  •         /var/log/message  جایی که کل لاگ های سیستم و فعالیت های فعلی در آن ثبت می شود
  •         /var/log/auth.log لاگ های اعتبار سنجی.
  •         /var/log/kern.log لاگ های کرنل
  •         /var/log/cron.log لاگ های Cron
  •         /var/log/maillog لاگ های میل سرور
  •         /var/log/boot.log لاگ های بوت سیستم
  •         /var/log/mysqld.log لاگ های سرور دیتابیس MySQL
  •         /var/log/secure لاگ اعتبار سنجی
  •         /var/log/utmp or /var/log/wtmp فایل رکورد های ورود به سیستم
  •         /var/log/yum.log:  فایل های لاگ YUM
  1.   پشتیبان گیری از فایل های مهم

در یک سیستم تولید، ضروری است که از فایل های مهم پشتیبان گیری شده و محلی خارج از محل سرور برای بازیابی در شرایط اتفاقات غیر مترقبه، امن نگهداری شوند.

  1.  باندینگ NIC

دو حالت در NIC bonding وجود دارد که باید در رابط باندینگ به آن اشاره شود

  •         Mode=0 Round Robin
  •         Mode=1 Active and Backup

NIC Bonding به ما کمک می کند که از عدم ارتباط در یک نقطه اجتناب کنیم. دو کارت شبکه اترنت را با هم باند کرده و یک رابط مجازی می سازم که از طریق آن می توان یک IP آدرس اختصاص داده و با دیگر سرور ها در تماس بود. شبکه ما در حالتی که یک NIC Card به هر دلیلی از کار باز ایستد، همچنان در دسترس است.

  1.   boot/ را در حالت read-only نگه دارید.

کرنل لینوکس و فایل های مرتبط با آن در دایرکتوری /boot قرار گرفته اند که در حالت پیش فرض به صورت read-write است. تغییر آن به read-only ریسک تغییرات غیر مجاز در فایل های حیاتی بوت را کاهش می دهد. برای انجام این کار، فایل /etc/fstab را باز کنید.

# vi /etc/fstab

خط زیر را به انتهای آن اضافه کرده، فایل ذخیره نموده و از فایل خارج شوید.

LABEL=/boot /boot ext2 defaults,ro 1 2

لطفا توجه نمایید که باید برای تغییرات بعد در کرنل باید این دایرکتوری را به حالت read-write بازگردانید.

  1.  ICMP و درخواست Broadcast را نادیده بگیرید.

خطوط زیر را در فایل “/etc/sysctl.conf” برای نادیده گرفتن درخواست ping و broadcast اضافه کنید.

Ignore ICMP request:

net.ipv4.icmp_echo_ignore_all = 1

Ignore Broadcast request:

net.ipv4.icmp_echo_ignore_broadcasts = 1

تغییرات و تنظیمات جدید را با اجرای فرمان زیر بارگزاری کنید.

#sysctl -p

اگر شما نکته دیگری را می شناسید که از این لیست جا مانده است لطفا آن را در بخش پاسخ ها بیان کنید. ما همیشه علاقمند دریافت نظرات شما هستیم.

منبع : http://www.tecmint.com//


امنیت در استفاده از حافظه های USB

امنیت در استفاده از حافظه های USB

امروز استفاده از حافظه هاي فلش براي ذخيره و انتقال اطلاعات بسيار رايج است. اما اين حافظه هاي فلش قابليت هايي دارند كه هم استفاده از آنها را ساده مي كند و هم مشكلات امنيتي بوجود مي آورند.

خطر امنيتي حافظه هاي فلش چيست؟

حافظه هاي فلش كوچك، در دسترس، ارزان و قابل حمل و نقل هستند آنهم به سادگي قرار دادن در جيب شلوار. همه اين مزايا سبب شده است كه اين حافظه ها براي نقل و انتقال اطلاعات از كامپيوتري به كامپيوتر ديگر بسيار محبوب و مرسوم باشند اگر چه همه اين خاصيت ها آنها را براي خرابكاران كامپيوتري و ويروس ها جذاب كرده است.

يك راه خرابكاري آلوده كردن كامپيوتر با اتصال حافظه فلش به آن است. به طوريكه بعد از اتصال حافظه فلش با كد هاي مخرب يا بد افزار ها آلوده مي شود. حال اگر اين فلش آلوده را به كامپيوتر ديگري متصل كنيد، بلافاصله بد افزار ها فعال مي شوند و آن كامپيوتر را هم آلوده مي كنند. هر چند  ممكن است اين كامپيوتر هم خود به ويروس ها يا بد افزار هاي ديگري آلوده باشد. آنگاه احتمالا حافظه فلش شما باز هم آلوده تر خواهد شد. و اين روند همچنان ادامه دارد، تا اينكه فلش شما تبديل به كلكسيوني از بد افزار ها و ويروس ها مي شود.

ممكن است بعضي از خرابكاران از حافظه USB مستقيماً براي دزدي اطلاعات استفاده كنند. اگر يك خرابكار دسترسي فيزيكي به كامپيوتر شما داشته باشد مي تواند اطلاعات حساس را مستقيماً به USB منتقل كند. حتي كامپوتري كه خاموش است مي تواند آسيب پذير باشد. چون حافظه كامپيوتر تا چند دقيقه بعد از خاموش شدن بدون اينكه به برق وصل باشد فعال باقي مي ماند. و اگر در اين هنگام خرابكاري يك حافظه USB برنامه ريزي شده را به كامپيوتر متصل كند مي تواند حافظه كامپيوتر را كپي كند كه شامل: رمز عبور، كليد هاي رمز گذاري و اطلاعات مهم مي شود. قربانيان اين خرابكاري ها ممكن است حتي متوجه نشوند كه از كامپيوتر آنها سرقت اطلاعات صورت گرفته است.

و يكي از آشكارترين خطرات حافظه هاي USB اين است كه به راحتي دزديده يا گم مي شوند. بنابراين داشتن پشتيبان از فايل هاي مهم حافظه USB بسيار مهم است. چون گم كردن آن مساوي از دست دادن اطلاعات مهم خواهد بود. و اگر اطلاعات مهم حافظه فلش خود را رمز گذاري نكنيد ممكن است هر كسي به اطلاعات آن دست پيدا كند.

چگونه مي توانيد از اطلاعات خود حفاظت كنيد؟

براي حفاظت اطلاعات خود روي درايو USB يا كامپيوتري كه درايو USB به آن متصل مي شود كار هاي زير را انجام دهيد.

  • از روش هاي امنيتي استفاده كنيد- از پسورد و رمز گذاري اطلاعات استفاده كنيد. و مطمئن شويد از اطلاعات خود پشتيبان گيري كرده ايد، تا در صورت گم شدن حافظه فلش تان دچار دردسر نشويد.
  • حافظه فلش كاري را از حافظه شخصي جدا نگه داريد- از حافظه فلش شخصي خود براي كامپيوتر سازماني كه در آن فعاليت مي كنيد استفاده نكنيد. و همينطور از حافظه فلشي كه حاوي اطلاعات سازماني است روي كامپيوتر خود استفاده نكنيد.
  • از نرم افزار هاي امنيتي استفاده نكنيد و آنها را به روز نگه داريد- از يك فاير وال، آنتي ويروس و يك آنتي اسپاي وير (Anti Spy Ware ) استفاده كنيد. تا آسيب پذيري كامپيوتر خود را در برابر حملات كاهش دهيد. همچنين بايد اين نرم افزار ها را با افزودن وصله هاي امنيتي به روز نگه داريد.
  • هيچگاه از يك حافظه USB ناشناخته استفاده نكنيد- اگر يك حافظه USB مشكوك يا ناشناخته را مي خواهيد استفاده كنيد اول آنرا به افراد متخصص سازمان خود در زمينه IT بدهيد تا آنرا براي شما پاك سازي كنند. هيچگاه اين گونه حافظه ها را از روي كنجكاوي يا بخاطر فايل هاي عكس و فيلمي كه روي آن قرار دارد به كامپيوتر خود متصل نكنيد. چون معمولا فايل هاي جذاب به عنوان تله استفاده مي شوند. ولي بوسيله آنها نرم افزار هاي مخرب وارد كامپيوترتان مي شود.

امنیت استوریج

امنیت استوریج

امنیت استوریج
امنیت استوریج

امنیت استوریج : شاید یکی از جدید ترین مفاهیمی که میتوانید با آن آشنا گردید و یکی از مفاهیم شیرین در شبکه های و سوئیچ های فابریک میباشد مفهوم زونینگ میباشد البته شما در ساختار SAN خود میتوانید اواع سوئیچ ها را استفاده بکنید ولی دو برند معروف در این زمینه به نام BROCADE که زیر مجموعه ی اچ پی میباشد و دیگری هم سیسکو، البته شما میتوانید هر کدام را میخواهید انتخاب کنید ولی تا انجا که میتوانید ترکیبی ار هر دورا انتخاب نکنید.

 

زونینگ راه حلی هست که شما دیوایس های موجود در شبکه استورجی خود را جداسازی کرده و شما اجازه میدهید چه دیوایسی به دیوایس دیگر شما داخل SAN دسترسی داشته باشد شاید اگر بگویم چیز ی شبیه VLAN یندی در شبکه های TCP/IP البته کاملا متفاوت تر از مفاهیم گفته شده در مدل های TCP-زونینیگ معمولا برای اهداف امنیتی پیاده سازی میگردد.

انواع Zoning در SAN Storage ها : مقایسه Hard Zoning و Soft Zoning

Zoning در SAN Storage ها به دو روش یا تکنیک انجام می شود ، تکنیک های Soft Zoning و Hard Zoning دو روش پیاده سازی Zoning هستند که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. در Soft Zoning ترافیک یک دستگاه را از دیدن سایر دستگاه های موجود در شبکه مسدود یا فیلتر می کنیم. اما اگر پورت های دستگاه بصورت دستی پیکربندی شوند ، سویچ از برقراری ارتباط دستگاه و ارتباط آن با سایر تجهیزات جلوگیری نخواهد کرد و ارتباط ادامه پیدا می کند. در Hard Zoning اگر بخواهیم بصورت مقایسه ای با Soft Zoning جلو برویم ، به هیچ عنوان سویچ اجازه ارسال شدن ترافیک از پورت مسدود شده به سایر پورت ها را نخواهد داد و طبیعتا از درجه امنیتی بالاتری برخوردار خواهد بود.

فرآیند Zoning هم می تواند با استفاده از Port انجام شود و هم با استفاده از پارامتر World Wide Name یا WWN ، در Port Zoning شما می توانید دسترسی یک پورت روی سویچ را به یک پورت دیگر سویچ محدود یا اجازه دسترسی بدهید . این فرآیند نیازمند انجام امنیت فیزیکی است که در داخل Fiber Switch شما انجام شود ، در این نوع پیکربندی ها Zone ها راحتی با تغییر کردن کابل های وصل شده به سوئیچ Fiber شما تغییر خواهند کرد. اینکار ممکن است کمی مدیریت Zone ها را مشکل ساز کند زیرا سویچ ها ممکن است نیاز به جابجایی یا کابل کشی مجدد داشته باشند و Zone هایی که از این روش ایجاد می شود ممکن است دچار مشکل شوند. در عوض WWN Zoning مکانیزمی است که در آن اجازه دسترسی بین دو یا چندین WWN داده می شود که مدیریت را طبیعتا تا حدود زیادی ساده می کند اما مهمترین خطری که WWN Zoning را تحت تاثیر قرار می دهد حملات WWN Spoofing یا جعل کردن WWN ها است که می تواند باعث دسترسی پیدا کردن به SAN Storage شود.

 

 


  • 0

سیستم مدیریت امنیت اطلاعات ISMS

این روزها در ایران در حوزه امنیت اطلاعات و ارتباطات یک بحث بسیار داغ است و آن چیزی نیست جز سیستم مدیریت امنیت اطلاعات یا چیزی که ما به عنوان ISMS می شناسیم . این سیستم امروزه به شکل یک تب در بین سازمان های دولتی در آمده است و بسیاری از سازمان ها و شرکت ها حتی برای چشم و هم چشمی هم که شده بایستی به سراغ این سیستم بروند. این دقیقا همان مشکلی است که در خصوص سیستم مدیریت کیفیت یا ISO 9000 نیز پیش آمد. یعنی تب بالا می گیرد و همه به سراغش می روند و هر کس و ناکسی ادعای امنیت اطلاعات می کند. از اینها که بگذریم برویم به سراغ اصل سیستم مدیریت امنیت اطلاعات و چیستی آن ، در ابتدا واژه سیستم را تعریف می کنیم و کلیات موضوع سیستم مدیریت امنیت اطلاعات و اجزاء آن را برای شما شرح خواهیم داد پس تا آخر مقاله با ما باشید.

سیستم مدیریت امنیت اطلاعات یا ISMS

 

تعریف سیستم یا System و استاندارد


سیستم به معنی مجموعه ای از اجزاء است که برای رسیدن به هدف خاصی در کنار هم جمع شده اند. در واقع سیستم مدیریت امنیت اطلاعات نیز از مجموعه ای از اجزاء تشکیل شده است که برای رسیدن به هدف خاصی که در اینجا برقراری و مدیریت امنیت اطلاعات سازمان یا شرکت شما می باشد در کنار هم جمع شده اند. سیستم مدیریت امنیت یک ساختار استاندارد و تعریف شده است و این بدین معنا می باشد که ما به خودی خود نمی توانیم تعیین کنیم چگونه اطلاعات بایستی امن شوند و یک معیار و پایه و اساس برای اینکار بایستی تعریف شود. تعریف کردن این معیارها بر عهده یک سازمان بین المللی است که استانداردها در آن تهیه و تنظیم می شوند و این سازمان جایی نیست به غیر از سازمان ISO یا International Standardization Organization ، این سازمان وظیفه تدوین استاندارد های یکپارچه در دنیا را بر عهده دارد ، تا به حال هر استانداردی که شنیده اید در این سازمان تعریف و تدوین شده است ، قطعا با ISO 9000 یا استاندارد کیفیت کالا آشنایی دارید ، همین نوع استاندارد برای مدیریت سیستم امنیت اطلاعات با کد ISO 27000 تعریف شده است که در ادامه با آن آشنا خواهید شد.

ساختار یک استاندارد به چه شکل است ؟


همه استانداردها ساختاری شبیه به هم دارند اما از نظر محتوایی متفاوت هستند. در همه استانداردهای بین المللی ISO یک سری کنترل وجود دارد که بیانگر معیارهایی است که برای پیاده سازی استانداردها مورد نیاز است ، برای مثال یکی از کنترل های سیستم مدیریت امنیت اطلاعات این است که بایستی بر روی امنیت فیزیکی درب های ورود و خروج ساختمان کنترل انجام شود. بنابراین کنترل ها معیار را برای ما تشریح می کنند اما چگونگی انجام شدن آن را تعریف نمی کنند و این یک اصل است. هر استانداردی برای خود دارای یک سری کنترل است که در قالب سرفصل هایی ارائه می شوند. همیشه در تمامی سازمان ها لازم نیست تمامی این معیارها رعایت شود تا بتوانید سیستم مدیریتی خود را پیاده سازی کنید ، شما بر حسب سرویس و نیازی که دارید از بین این کنترل ها ، آنهایی که در محیط شما قابل استفاده هستند را انتخاب و شروع به پیاده سازی می کنید. اما بعد از اینکه شما از بین کنترل های موجود ، آنهایی که مورد نیازتان هستند را انتخاب کردید ، بایستی آنها را بصورت مدون و مرتب تشریح کنید و بر حسب نیاز خودتان آن را بهینه سازی و تدوین کنید . بعد از اینکه تمامی این مراحل انجام شد یک مستند متنی به وجود می آید که به آن خط مشی یا Policy گفته می شود و شما ساختار استاندارد سازمان را بر اساس آن تعریف می کنید. خط مشی امنیت اطلاعات که به بیانیه امنیت اطلاعات نیز معروف است در واقع الگوی اصلی است که شما در حوزه امنیت اطلاعات برای سازمان خود تدوین می کنید تا بر اساس آن امنیت اطلاعات خود را مدیریت کنید. توجه کنید که در این مستند چگونگی برقراری امنیت تشریح نشده است ، چگونگی انجام و پیاده سازی امنیت در مستندی جداگانه به نام دستورالعمل امنیت اطلاعات تشریح می شود.

فواید استفاده از سیستم مدیریت امنیت اطلاعات ( ISMS ) چیست ؟


طبیعی است که شما زمانیکه به یک کشور خارجی سفر می کنید یکی از مهمترین معیارها برقرار بودن امنیت در آن کشور است ، همین موضوع باعث ترقیب شدن توریست ها برای سفر کردن و سرمایه گذاری در آن کشور می شود . در خصوص سازمان ها هم به همین شکل است ، اگر سازمانی بتواند سیستم مدیریت امنیت اطلاعات را به درستی پیاده سازی و مدیریت کند تجارتی دائمی و همراه با ریسک کمتر خواهد داشت ، تصور کنید شخصی قصد سرمایه گذاری در یک شرکت را دارد ، اگر این شرکت که در کار تولید مواد اولیه رنگ پلاستیک است فرمول ساخت رنگ را به درستی امن نگاه ندارد و رقیبان تجاری آن فرمول را بدست بیاورند این شرکت دچار تهدید و در نهایت ممکن است بازار کار خود را از دست بدهد ، بنابراین سیستم مدیریت امنیت اطلاعات ( ISMS) بصورت کلی باعث اطمينان از تداوم تجارت و کاهش صدمات توسط ايمن ساختن اطلاعات و کاهش تهديدها می شود.پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات علاوه بر موارد بالا می تواند باعث اطمينان از سازگاري با استانداردهای امنيت اطلاعات و محافظت از داده ها ، قابل اطمينان کردن تصميم گيري ها و محک زدن سيستم مديريت امنيت اطلاعات ، ايجاد اطمينان نزد مشتريان و شرکاي تجاري ،امکان رقابت بهتر با ساير شرکت ها و ايجاد مديريت فعال و پويا در پياده سازي امنيت داده ها و اطلاعات شود.

سیستم مدیریت امنیت اطلاعات یا ISMS شامل چه مستنداتی است ؟


همانطور که اشاره کردیم ، سیستم مدیریت امنیت اطلاعات به خودی خود یک مستند متنی است که بایستی بر اساس آن سازمان ها ساختار خود را پیاده سازی کنند. در ادامه گفتیم که از بین کنترل های موجود بایستی کنترل های متناسب با سازمان خود را انتخاب کنیم و مستند متنی به عنوان خط مشی امنیت تدوین کنیم. در نهایت پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات منجر به تولید چندین مستند متنی می شود که به نوع می توان گفت ISMS دارای کاغذ بازی زیادی است. اما این مستندات چه هستند و چند نوع از این مستندات بایستی در یک ساختار مدیریت امنیتی درست وجود داشته باشد ؟ بر اساس استانداردهاي مديريت امنيت اطلاعات و ارتباطات ، هر دستگاه یا سازمان بايد مجموعه مستندات مديريت امنيت اطلاعات و ارتباطات را به شرح زير، براي خود تدوين نمايد:

  • مستند اهداف، راهبردها و سياستهاي امنيتي فضاي تبادل اطلاعات دستگاه ( Security Policy )
  • مستند طرح تحليل مخاطرات امنيتي فضاي تبادل اطلاعات دستگاه ( Risk Assessment )
  • مستند طرح امنيت فضاي تبادل اطلاعات دستگاه
  • مستند طرح مقابله با حوادث امنيتي و ترميم خرابيهاي فضاي تبادل اطلاعات دستگاه ( Disaster Recovery)
  • مستند برنامة آگاهي رساني امنيتي به پرسنل دستگاه ( Awareness )
  • مستند برنامة آموزش امنيتي پرسنل تشکيلات تامين امنيت فضاي تبادل اطلاعات دستگاه

 

مراحل پیاده سازی و دریافت استاندارد ISO 27001 یا ISMS چیست ؟


 

  1. سازمان قصد به دریافت استاندار ISO 27001 می گیرد . ( نیت می کنیم )
  2. این قصد را با یک شرکت مشاور در زمینه پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات ISMS در میان می گذارد.
  3. شرکت مشاور در جلسه هیات مدیره خط مشی امنیتی را مشخص می کند .
  4. بر اساس کنترل های امنیتی کلیه نیاز های امنیتی مربوط به سازمان مطابق با استاندارد ISO 27001 پیاده سازی می شود .
  5. قبل از اینکه سر ممیز اصلی ( Lead Auditor) از نماینده بین المللی ارائه مدارک ISO یا اصطلاحا CB در محل حضور پیدا کند خود شرکت مشاور از یک گروه با عنوان ممیز داخلی ، بازرسی های لازم را انجام می دهند .
  6. از یک سر ممیز بین المللی که به عنوان نماینده یک مرکز صدور گواهی مانند TUV یا DNV هستند دعوت می شود برای انجام بازرسی های لازم.
  7. در صورت تایید صلاحیت و کسب حداقل امتیازات لازم ، گواهینامه صادر می شود.

 

مشکلات معمول در پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات ( ISMS )


  • بایستی توجه کرد که امنیت یک فرهنگ است قبل از آنکه یک فناوری باشد. براین اساس پیاده سازی مدیریت امنیت قبل ازخرید تجهیزات امنیتی توصیه می گردد. وقتی امنیت فرهنگ باشد عمری لازم است تا یک فرهنگ ایجاد شود و جا بیفتد. وقتی امنیت فرهنگ باشد نمی توان فرهنگ سازی سازمانی بومی شده در یک کشور پیشرفته اروپایی را به سادگی در یک مرحله ضربتی به یک سازمان دیگر وارد نمود. این یکی از اصلی ترین موانع در پیاده سازی استانداردهای مدیریت امنیت است.

 

  • امنیت تداوم می خواهد. حتی اگر موفق شویم در یک سازمان سیستم مدیریت امنیت را پیاده سازی نموده و گواهی استاندارد مربوطه را هم در یک مرحله اخذ نمائیم؛ عدم تداوم آن هیچ آورده ای را از نظر امنیتی برای سازمان نخواهد داشت. بنابراین همیشه در استانداردهای بین المللی از چرخه ای به نام چرخه دمینگ یا PDCA که یک چرخه مدور و دائمی است برای طراحی ، انجام ، آزمایش و اعمال مجدد طراحی استفاده می شود.

 

PDCA

 

  • ناامنی تداوم دارد. چون ناامنی تداوم دارد بایستی امن سازی و تفکرامنیت در همه شئون سازمان تداوم داشته باشد و اعتبار مداوم و سالیانه داشته باشد. مدیران سازمانی ما احساس نا امنی مداوم از فضای تبادل اطلاعات خود ندارند و یا مایملک اطلاعاتی ذی قیمتی را در معرض تهاجم نمی بینند. بر این اساس،حمایت جدی و همه جانبه از پیاده سازی و تداوم استانداردهای مدیریت امنیت ندارند.

 

  • امنیت نا محسوس است. لذا وقتی یک پروژه امنیتی (از نوع مدیریت امنیت)انجام می شود بعضاً مدیریت و کارشناسان احساس می کنند که هیچ اتفاق جدیدی نیفتادهاست و ممکن است گلایه کنند که چرا هزینه نموده اند. در پاسخ به این گلایه باید فکرکرد که اگر روی امنیت کار نمی شد چه اتفاقی ممکن بود بیفتد. پس باید در هر زمان ودر هر مکان از فضای تبادل اطلاعات سازمانی به فکر امنیت بود.ITPro باشید.

  • 0

مفهوم DDOS Attack و راههای جلوگیری از آن

مفهوم-DDOS-Attack-و-راههای-جلوگیری-از-آن

امروزه مقوله امنیت و شاخه های آن در فضای وب به امری حیاتی و همه گیر تبدیل شده است، مخصوصا برای صاحبان سایت ها و مهم تر از آن برای مدیران سرورهای وب، چرا که آسیب پذیری و ضعف امنیتی به عنوان عاملی بازدارنده در مسیر پیشرفت و توسعه اهدافشان در وب است، بعضا شاهد هستیم که افراد مختلف با انگیزه های متفاوت اقدام به هک و ایجاد اختلال در سایت ها و سرورها و در نتیجه باعث از دسترس خارج شدن و یا در حالتی پیشرفته تر از کنترل خارج شدن آنها می شوند، این افراد برای رسیدن به مقاصدشان از شیوه های متفاوتی استفاده می کنند که البته بسته به میزان هوشمندی مدیران سرور و رعایت نکات امنیتی در سیستم های مدیریت محتوا، خیلی از این روش ها به راحتی قابل پیشگیری است؛ اما آنچه در این مطلب قصد داریم به آن بپردازیم، آشنا کردن شما با نوعی از ایجاد اختلال در وب موسوم به حمله های DDOS یا distributed denial of service attack است که بیشترین شیوع را دارد.

 

How DDoS Attacks Work

According to this report on eSecurityPlanet, in a DDoS attack, the incoming traffic flooding the victim originates from many different sources – potentially hundreds of thousands or more. This effectively makes it impossible to stop the attack simply by blocking a single IP address; plus, it is very difficult to distinguish legitimate user traffic from attack traffic when spread across so many points of origin.

The Difference Between DoS and DDos Attacks

A Denial of Service (DoS) attack is different from a DDoS attack. The DoS attack typically uses one computer and one Internet connection to flood a targeted system or resource. The DDoS attack uses multiple computers and Internet connections to flood the targeted resource. DDoS attacks are often global attacks, distributed via botnets.

Types of DDoS Attacks

There are many types of DDoS attacks. Common attacks include the following:

  • Traffic attacks: Traffic flooding attacks send a huge volume of TCP, UDP and ICPM packets to the target. Legitimate requests get lost and these attacks may be accompanied by malware exploitation.
  • Bandwidth attacks: This DDos attack overloads the target with massive amounts of junk data. This results in a loss of network bandwidth and equipment resources and can lead to a complete denial of service.
  • Application attacks: Application-layer data messages can deplete resources in the application layer, leaving the target’s system services unavailable.

  • 0

دلیل امنیت بالای پروتکل HTTPS چیست ؟

پروتکل HTTPS

آیا شما هم جزو آن دسته از افراد هستید که می خواهید بدانید پروتکل HTTPS چیست و یا اینکه چه تفاوتی بین HTTPS با HTTP وجود دارد ؟؟ اگر هنگامی که ایمیل خود را باز می کنید به قسمت آدرس بار توجه کنید متوجه وجود یک آیکون قفل مانند خواهید شد . از آن جایی که برای باز کردن ایمیل خود از یک ارتباط رمز شده استفاده کرده اید این علامت در آن قسمت قرار گرفته است . در واقع پروتکل HTTPS یک ارتباط امن و محافظت شده است که برای ارتباط با سایت های مهم و حساس مثل سایت های بانک ها و یا سایت های مشابه استفاده می شود

پروتکل HTTPS  که خلاصه شده ی Hypertext Transfer Protocol Secure  به معنای پروتکل امن انتقال ابر متن است در واقع یک پروتکل برای برقراری ارتباط های ایمن است .اما این نکته برای همه جای سوال دارد که ایراد HTTP چیست که برای برقراری ارتباط های امن باید از پروتکل HTTPS استفاده کرد ؟ ما به شما می گوییم .زمانی که شما از طریق پروتکل HTTPS به یک سایت متصل می شوید ، جستجوگر  شما به دنبال آی پی آن سایت گشته و هنگامی که آی پی آن را پیدا کند به آن متصل می شود . اما ایراد آن در این قسمت است که هم ممکن است آن آی پی مربوط به لینک مشابه آن سایت باشد وهم اینکه اطلاعات شما از قبیل اطلاعاتی که وارد می کنید یا رمز عبورهایتان برای ارائه دهندگان سرویس اینترنت قابل مشاهده هستند.

اگر مطلب قبلی ما که در مورد استفاده از Wi-Fi های رایگان منتشر کرده بودیم را هم به یاد داشته باشید ، در آن مطلب هم توضیح دادیم که اگر تصمیم گرفتید از اینترنت جایی که با آنجا آشنایی کافی ندارید استفاده کنید بهتر است حتی المقدور از ارتباط های امن استفاده کنید .

اکثر این مشکلات به این دلیل پیش می آیند که این نوع از ارتباط ها رمز گذاری نشده اند و اکثر هکر ها هم از این ویژگی آن سوء استفاده کرده و به حریم افراد تجاوز می کنند . بعد از آن برای رفع این مشکلات پروتکل HTTPS طراحی شد که تا حدی بتواند این مشکلات را برطرف کند . این پروتکل به طور کامل رمز گذاری شده است .

اما منظور از رمز گذاری یا encryption چیست ؟ در علم مهندسی اینترنت عمل رمز گذاری به عمیات رمز گذاشتن بین بسته های ارسالی و دریافتی در شبکه گفته می شود . در واقع هنگامی که کاربر یک بسته را برای یک سرور خاص می فرستد آن بسته رمز گذاری شده تا در حین ارسال مشکلی برای آن پیش نیاید و این رمز فقط توسط دریافت کننده قابل فهم است و  متقابلا آن سایت هم هنگامی که بخواهد جواب این بسته را ارسال کند آن را رمز گذاری می کند . در این نوع ارتباط ها تمام ارسال و دریافت ها رمز گذاری شده هستد و همین باعث افزایش ضریب ایمنی آن شده است.

اما باز هم با تمام اینها نمی توان به طور قاطع گفت که پروتکل HTTPS  ایمن ترین راه است ولی به طور حتم بهتر و امن تر از HTTP است و تا حدی هم توانسته مشکلات آن را از میان بردارد . در این پروتکل هنگامی که شما بخواهید یک سایت خاص را باز کنید ، HTTPS اول کنترل می کند که آیا سایت درست است و همچنین امنیت آن را هم بررسی می کند و بعد شما را به آنجا لینک می کند .

 


آخرین دیدگاه‌ها

    دسته‌ها