تفاوت هارد درایو HDD و درایو جامد SSD: اگر شما یک ultrabook و یا نوت بوک و یا یک کامپیوتر رومیزی خریده باشید به احتمال زیاد در آن ها یک درایو حالت جامد (SSD) و یا یک درایوHDD و شاید هم ترکیبی از SSD و HDDبه عنوان درایو اولیه وجود داشته که شما سیستم عامل خود و چیز های دیگرتان را در آنها ذخیره می کنید.
اما شما کدام یک را باید انتخاب کنید؟ ما تفاوت های بین این هارد ها، مزایا و مضرات آن ها را به شما توضیح می دهیم تا شما تصمیمی راحت تر در انتخاب این هارد ها داشته باشید.
هارد دیسک چرخش سنتی (HDD) که ذخیره ساز های اولیه و غیر فرار کامپیوتر ها بودند. یعنی داده های که روی آنها ذخیره می شد حتی زمانی که سیستم خاموش هم باشد داده ها از بین نمی رفت که این به خاطر پوششش مغناطیسی در بالی پلاتراست که روی آن کشیده شده و وقتی شما می خواهید از اطلاعات ذخیره شده خود استفاده کنید یک بازوی مکانیکی روی دیسک در حال چرخش قرار می گیرد و اطلاعات شما برای شما به نمایش در می آید.
تفاوت هارد درایو HDD و درایو جامد SSD
هارد SSD نیز کاری مشابه، به HDD انجام می دهد یعنی داده ها روی خود ذخیره می کند و حتی زمانی که کامپیوتر خاموش هم باشد از آنها حفاظت می کند ولی در آن قطعه حرکتی وجود ندارد این هارد مانند فلش مموری می ماند. داده ها در تراشه های حافظه فلش قرار می گیرد.
این هارد را می توانید به طور دائم در کیس خود قرار بدهید ویا آن را در لپ تاب خود نصب کنید.
تراشه SSD نسبت به حافظه های USB و هارد های HDD سرعت بیشتری دارد و گران ترنیز هستند. یکی از دلایل بالا بودن سرعت این هارد ها نسبت به هارد های HDD این است که این هارد ها به دلیل نداشتن قطعه متحرک زمان تاخیر بسیار کمتری نسبت به هارد های معمولی دارند.
SSD ها بر خلاف هارد درایو ها قسمت مکانیکی ندارند .
SSD ها در قیاس با هارد درایوها ازسرعت بیشتری برخوردارند.
SSD ها در برابر فشار و ضربه مقاومت بیشتری دارند.
SSD ها توان کمتری مصرف می کنند .
SSD ها قبل از تخریب با محدودیت تعداد نوشتن مواجه هستند .
تفاوتهای GPT و MBR: ممکن است بارها هنگام افزودن یک دیسک جدید ، سیستم عامل سوال فوق را از شما پرسیده باشد و از شما بخواهد که از بین پارتیشن استایل های GPT و MBR یکی را انتخاب کنید . برای انتخاب صحیح می بایست ابتدا درباره این دو مفهوم اطلاعات کافی داشته باشید .
پیش از استفاده از یک disk جدید باید آن را پارتیشن بندی کنید و MBR و GPT هم دو روش متفاوت برای ذخیره سازی اطلاعات پارتیشن بندی روی یک درایو هستند. این اطلاعات شامل جایی است که یک پارتیشن شروع شده و تمام میشود، بنابراین سیستم عامل شما می‌داند که کدام بخش یا سکتور متعلق به کدام پارتیشن است و کدام پارتیشن قابل بوت کردن می‌باشد. به همین دلیل است که باید پیش از ایجاد پارتیشن روی درایو خود یکی از این دو روش را انتخاب نمایید.
MBR یا (Master Boot Record) :
استاندارد MBR نخستین بار در سال 1983 و همراه با DOS 2.0 معرفی شد. این عبارت از سرواژه‌های Master Boot Record گرفته شده است و علت این نام‌گذاری هم آن است که MBRR یک بخش ویژه برای بوت است که در ابتدای یک درایو قرار می‌گیرد. این بخش حاوی یک boot loader برای سیستم عامل نصب شده و اطلاعاتی در مورد پارتیشن‌های منطقی درایو است. boot loader هم یک کد کوتاه است که بوت لودر بزرگتر را از یک پارتیشن دیگر روی درایو لود میکند. اگر ویندوز شما روی سیستم نصب است بیت‌های نخستین بوت لودر ویندوز در این بخش قرار دارند و به همین دلیل است که در زمان اور رایت ویندوز ممکن است که نیاز به رفع ایرادات MBR پیدا کنید و ویندوز شما بوت نشود. اگر سیستم عامل شما از نوع لینوکسی است GRUB Boot Loader عمدتا در MBR قرار دارد. استاندارد MBR روی دیسک‌هایی تا ظرفیت دو ترابایت قابل اجرا است و امکان مدیریت دیسک‌هایی با ظرفیت بیش از 2 ترابایت را ندارد. لازم به ذکر است که استاندارد MBR تنها از 4 پارتیشن اولیه پشتیبانی میکند و در صورت نیاز به تعداد بیشتر لازم است که یکی از پارتیشن‌های خود را تحت عنوان extended partition بسازید و پارتیشن‌های منطقی خود را در داخل آن ایجاد نمایید.
GPT یا (GUID Partition Table) :
استاندارد جدیدی است که به تدریج جای MBR را می‌گیرد. این سیستم محدودیت‌های MBR را ندارد و درایوهای شما میتوانند به مراتب بزرگتر باشند و محدودیت ظرفیت آنها نیز به سیستم عامل و سیستم پرونده یا فایل سیستم آنها بستگی دارد. با استفاده از استاندارد GPT می‌توان تعداد نامحدودی پارتیشن را ایجاد نمود و محدودیتی که در اینجا با آن روبرو خواهید بود سیستم عامل شماست و دیگر نیازی به ایجاد پارتیشن از نوع Extended نخواهید داشت.
در دیسکهای MBR داده‌های مربوط به پارتیشن‌بندی و بوت در یک موقعیت ذخیره میشوند و چنانچه این داده‌ها اور رایت یا مخدوش شوند به دردسر بزرگی خواهید افتاد. در مقابل GPT نسخه‌های متعددی از این داده‌ها را روی دیسک ذخیره میکند و به همین دلیل اطمینان‌پذیری بالاتری داشته و در صورت وارد آمدن آسیب به دیسک می‌توان آنها را بازیابی کرد. اما در سیستم MBR هیج راهی برای تشخیص اینکه به داده‌های سیستم آسیب رسیده است یا خیر وجود ندارد و تنها در زمان بوت شدن سیستم متوجه می‌شوید که سیستم با مشکل روبروست و پارتیشن‌های درایو شما ناپدید شده‌اند.
تفاوت های مهم MBR و GPT :
– MBR حداکثر 4 پارتیشن PRIMARY را ساپورت می کند اما GPT تا 128 پارتیشن PRIMARY را ساپورت می کند .
– MBR حداکثر 2 ترابایت فضا را ساپورت می کند اما GPT تا 19 میلیون ترابایت فضا را ساپورت می کند .
ساختار SSD ها و اجزای درونی آنها: بطور خلاصه SSD یعنی ذخیره سازی اطلاعات روی تراشه سیلیکونی یا همان فلش مموری ها.
تمایز اصلی SSD ها با هارد دیسک ها در عدم استفاده از قطعه متحرک مکانیکی در ساختارشان است.
SSD ها دارای اجزای مختلفی هستند:
PCB – Printed circuit board – تخته مدار چاپی می باشد که انواع IC ها و اجزای دیگر SSD روی آن قرار می گیرد .
FLASH – حافظه های فلش که اغلب از نوع NAND هستند و ظرفیت های ۸،۱۶ و۳۲ دارند. همانطور که در تصویر می بینید درایو SX900 ای دیتا دارای ۸ چیپ ۱۶ روی مدار و ۸ چیپ ۱۶ در پشت آن می باشد.
Controller – پردازنده اصلی و تصمیم گیر فعالیت های SSD می باشد (در بخش های بعدی توضیح داده می شود)
SATA & Power –رابط های SSD می باشند که با رابط الکتریسیته و SATA ی هارد دیسک ها تناسب دارند.
Hot Spare که Hot Standby نیز نامیده می شود یک قابلیت بکاپ محسوب می شود که در آن یک هارد می تواند جایگزین هارد اصلی دستگاه گردد و اختلالی در کارکرد سیستم بوجود نمی آید.
مفهوم Hot Spare
مفهوم Hot Spare: واژه Hot به قابلیت بکاپ اطلاق می شود که می تواند سخت افزاری و یا نرم افزاری باشد و در آن مورد معیوب روی دستگاه بدون نیاز به خاموش کردن سیستم تعویض می گردد.
شما می توانید واژه Hot-Spare را با Cold-Spare مقایسه نمایید که در آن باید چندین پروسه طی شود تا بتوان سرویسی روی دستگاه انجام داد.
استفاده از متد Cold-Spare بر روی سیستم می تواند مدت زمان بازگردانی سیستم برای سرویس دهی را افزایش دهد.
در استوریج ها معمولا از این قابلیت برای تعویض هارد دیسکهای خراب و یا Fault در ساختار RAID استفاده می شود. باید گفت قابلیت Hot-Spare در استوریج ها بصورت خیلی حرفه ی تر از سرور می باشد بدلیل اینکه در استوریجها قابلیت تعویض در کلیه RAID های یک کنترلر و یا کلیه کنترلرهای آرایه استوریج را دارا می باشد.
امروزه با افزایش تعداد هاستینگ ها هر کدام در پی کسب و ارائه راهکارهایی به جهت جذب مشتری می باشند و تبلیغات بر سر قدرت و کارایی سرورها یکی از مباحث مهم است.
مدتی است هاستینگ ها در تبلیغات خود مدام از واژه هارد پرسرعت SSD استفاده می کنند اما اکثرا تعریف واضح و روشنی از این ارائه نمی دهند که اصلا SSD چیست و چرا به خودی خود این فناوری نسبتا جدید یک پارامتر مهم برای تبلیغات به حساب می آید.
SSD مخفف کلمات Solid-State Disk به معنی دیسک حالت جامد می باشد و منظور از جامد این است که هیچ قطعه ی متحرکی در آن قرار ندارد.
فناوری اینگونه دیسک ها شبیه به فناوری فلش مموری می باشد.
در تعریف دیسک سخت یا همان HDD ، همگی می دانیم که شامل تعدادی قطعه به صورت مکانیکی می باشد و در واقع این قطعات به صورت مکانیکی عمل می کنند اما در حافظه ای مانند فلش چنین اجزایی وجود ندارد.
در واقع هارد درایو های SSD فاقد اجزای مکانیکی قابل حرکت می باشند و این یک مزیت می باشد؛ مزیتی که امروزه موجب روی آوردن اکثر کاربران به استفاده از اینگونه هاردها شده است. از تولید کنندگاه لپ تاپ تا سرورها و… .
هارد درایو های SSD
از مزایای هارد SSD می توان به:
1 – بالا بودن سرعت خواندن/نوشتن اطلاعات؛ این مزیت باعث شده است که نه تنها هاستینگ ها بلکه امروزه رایانه های شخصی هم به سمت و سوی استفاده از هارد SSD حرکت کنند.
2- کاهش مصرف برق و به تبعیت از آن کاهش مصرف باتری لپ تاپ
3 – بالا بودن مقاومت هاردهای SSD در مقابل ضربه؛ به جهت استفاده از فناوری های به کار رفته Flash در SSD دیگر خبری از اجزای متحرک نبوده و حساسیت بیش از حد به ضربات فیزیکی وجود ندارد.
4 – بی سر و صدا بودن و تولید گرمای بسیار کمتر نسبت به مدل قبلی اشاره کرد.
حتی اگر موارد 2 ، 3 و 4 چندان قابل اهمیت نباشند مورد 1 را می توان خود به تنهایی از برجسته ترین مزایای اینگونه هارد دانست.
در واقع همین بالا بودن سرعت/خواندن نوشتن برای هاستینگ ها و کاربرانشان دارای اهمیت می باشد.
تفاوت اصلی SSD با هارد دیسک این است که هارد دیسک الکترومکانیکی است اما SSD الکترونیکی. یعنی هارد دیسک دارای اجزاء و قطعات متحرک است به طوری که هارد دیسک دارای صفحات مغناطیسی است که به دور محور خود میچرخند و اطلاعات بر روی آن صفحات ذخیره میشود. بنابراین مدت زمانی طول میکشد تا این دیسک ها چرخیده و در موقعیت مناسب برای خواندن یا نوشتن داده قرار گیرند. بر خلاف هارد دیسک ، SSD هیچگونه قطعه متحرکی ندارد و اطلاعات رو بر روی میکروچیپ ها ذخیره میکند، مانند فلش دیسک های USB اما بسیار سریعتر. همچنین SSD ها میتوانند بلافاصله شروع به نوشتن یا خواندن اطلاعات کنند زیرا نیازی به زمان برای جابجایی قطعات متحرک نیست.
تاریخچه SSD
اساس کار SSD ها به دهه 1950 باز میگردد، جایی که از دو تکنولوژی مشابه استفاده میشد. حافظه هسته مغناطیسی (Magnetic Core Memory) و ذخیره سازی فقط خواندنی صفحه خازنی (CCROS). این حافظه های جانبی در زمان کامپیوترهای لامپی بوجود آمدند اما با ظهور حافظه های استوانه ای که ارزانتر بودند، تولید آنها متوقف شد.
در دهه 1970 و 1980 SSD ها به عنوان حافظه ابرکامپیوترهای اولیه IBM و چند شرکت دیگر استفاده شدند. در آن زمان قیمت فوق العاده زیاد SSD استفاده از آنها را بسیار کم کرده بود. پس از تلاش های متعدد شرکتها برای تولید حافظه نیمه هادی مقرون به صرفه با قابلیت نگهداری طولانی مدت از اطلاعات و حجم قابل قبول، سر انجام در اواخر دهه 1980 شرکت StorageTek اولین نوع SSD مدرن را ارائه کرد.
در سال 1995 SSD های مبتنی بر حافظه فلش عرضه شدند که به علت مقاومت در برابر ضربات شدید، لرزش و تغییرات دما در صنایع نظامی و فضایی مورد استفاده قرار گرفتند.
در سال 2009 شرکت Micron Technology از اولین SSD با قابلیت اتصال از طریق SATA 6GB/ رونمایی کرد.
ساختار SSD
اجزاء اصلی یک SSD، کنترلر و حافظه ذخیره اطلاعات هستند.
1) کنترلر :
کنترلر وظیفه برقرار ارتباط بین حافظه داخل SSD با کامپیوتر میزبان را دارد. یکی از شاخص ترین فاکتورهای SSD نوع کنترلر استفاده شده در آن است. کنترلر میتواند همچنین اعمال کشف و تصحیح خطا (ECC) و رمزنگاری اطلاعات را نیز انجام دهد. کنترلر های Intel ، Micron و SandForce از تکنولوژی خاص خود استفاده میکنند و سرعت بیشتری نستب به کنترلر های دیگر ارائه میدهند.
2) حافظه :
بیشتر تولیدکنندگان SSD ازNon-Volatile NAND Flash Memory در ساختار SSD خود استفاده میکنند زیرا نسبت به DRAM قیمت کمتری دارد و بدون نیاز به منبع تغذیه، اطلاعات را نگهداری میکند. این نوع حافظه سرعت کمتری نسبت به DRAM دارد و به همین دلیل SSD های اولیه سرعت کمتری نسبت به هارد دیسکهای معمولی داشتند. مشکل سرعت در سال 2009 با استفاده از کنترلر های بهتر برطرف گردیده است. SSD های مبنی بر DRAM دارای سرعت بسیار بالا هستند اما برای نگهداری اطلاعات به منبع الکتریکی مانند باتری یا آداپتور نیاز دارند و معمولا در سرور ها مورد استفاده قرار میگیرند.
3) Cache یا بافر :
معمولا SSD مانند هارد دیسک معمولی از یک حافظه کوچک DRAM به عنوان Cache استفاده میکند.
مزایای SSD
SSD بلافاصله اقدام به خواندن و نوشتن داده میکند و برخلاف هارد دیسک نیازی به زمان برای چرخش دیسک ندارد در حالی که هارد دیسک نیاز به زمانی در حدود 2 ثانیه برای دسترسی واقعی به درایو دارد. SSD با سرعتی در حدود دو برابر هارد دیسک اقدام به نوشتن و خواندن اطلاعات میکند. این بدین معنیست که کامپیوتر شما زودتر بوت میشود و بازی ها و نرم افزارهای شما زودتر لود میشوند.
SSD نیازی به Defragment شدن ندارد. یعنی بر خلاف هارد دیسک که پس از مدتی استفاده کند میشود، تغییری در سرعت SSD بوجود نمیاید.
SSD بسیار کمتر در معرض خراب شدن در اثر سقوط و ضربه است زیرا قطعه متحرک ندارد.
میدانهای مغناطیسی قوی میتوانند به اطلاعات هارد دیسک آسیب برسانند اما SSD در برابر میدان مغناطیسی آسیب نمیبیند.
از نظر مصرف انرژی هارد دیسک در حدود 3 تا 4 برابر انرژی بیشتری نسبت به SSD مشابه خود مصرف میکند. یعنی در صورت استفاده از SSD به جای هارد دیسک در نوت بوک، باتری نوت بوک شما دیرتر خالی خواهد شد.
هارد دیسک در حدود 3 برابر بیشتر از SSD گرما تولید میکند.
معایب SSD
یکی از معایب SSD عدم قابلیت Encryption یا همان رمزنگاری اطلاعات است. البته این مشکل برای همه SSD ها وجود ندارد. از آنجا که بسیاری از SSD ها از حافظه نوع MLC NAND Flash Memory استفاده میکنند و این نوع حافظه قابلیت بازنویسی اطلاعات در موقعیت خود را ندارد و تنها اطلاعات را در بلاک جدید نوشته یا روی اطلاعات دیگر بازنویسی میکند و قابلیت Overwrite ندارد، در صورت استفاده از یک نرم افزار برای رمزنگاری اطلاعات، پس از رمزنگاری، اطلاعات اولیه همچنان قابل دسترسی هستند. بنابراین پس از رمزنگاری باید با استفاده از نرم افزار یا قابلیت کنترلر SSD اطلاعات اولیه را به صورتی امن از بین ببرید. در صورتی که نیاز مبرم به رمزنگاری امن اطلاعات دارید، حتما SSD با قابلیت Secure Erase خریداری کنید.
عیب دیگر SSD قیمت بالای آن است که در حدود 10 برابر گرانتر از هارد دیسک متناظر در ظرفیت های رایج است.
مقایسه هارد معمولی و SSD
هارد دیسکهای معمولی برای سالهای طولانی یکه تاز حافظه های حجیم قابل خواندن و نوشتن غیر فرّار بوده اند. اما با حضور نسل جدید SSD ها رفته رفته نقش هارد دیسکهای معمولی کمرنگ تر میشود. در حال حاضر تنها مزیت هارد دیسکهای معمولی نسبت به SSD قیمت کمتر آنهاست که روند نزولی قیمت حافظه های NAND این میزیت را نیز از آنها خواهد گرفت. SSD ها از نظر سرعت، توانایی حفاظت از اطلاعات، مصرف انرژی، اندازه و سایر معیارهای اصلی از هارد دیسکهای معمولی بهترند. همچنین SSD ها به علت نداشتن اجزای متحرک، کاملا ساکت و بی صدا هستند.
در نهایت بهترین انتخاب، با توجه به نیاز شما مشخص میشود، اگه سرعت برای شما بیشترین اهمیت را دارد، SSD گزینه مناسب است اما اگه ظرفیت زیاد به ازای هزینه کم میخواهید، هنوز هارد دیسک های معمولی بهترین گزینه هستند.
امکان استفاده همزمان از SSD و هارد دیسک های معمولی نیز یک راهکار هوشمندانه است. میتوانید برای اجرای سیستم عامل و نرم افزارها و بازی ها از SSD استفاده کنید و در کنار آن از یک هارد دیسک با ظرفیت بالا برای آرشیو موسیقی و تصاویر و ویدئوهای خود کمک بگیرید.
آخرین دیدگاه‌ها